انگ خوردگیِ سکونت‌گاه غیر رسمیِ نوکان در کرمانشاه

این مقاله تلاش می‌کند فرآیند انگ‌خوردگی محله نوکان در شهر کرمانشاه را بررسی کند. چارچوب نظری پژوهش مبتنی بر آراء راب شیلدز در باب «فضاسازی اجتماعی» است. شیلدز، فرآیند برساخت معنای مکان را ناشی از روندهای عینی در زندگی روزمره می‌داند که به طرق مختلف حکایت‌ها و تصوراتی را درباره آن برساخته و اسطوره‌مکان را شکل می‌دهند. روش تحقیق مردم‌نگاری است و تکنیک گردآوری داده‌ها شامل مشاهده‌مشارکتی و مصاحبه‌عمیق می‌باشد. یافته‌های پژوهش نشان می‌‌دهد که روندهای مختلفی در برچسبخوردگی آن نقش دارند: شهرداری با انتشار ایماژه مکان «دهاتی» از ارائه خدمات به این محل امتناع می‌ورزد. نیروی انتظامی با برچسب «خشونت» و «مکان جرم‌خیز» در منازعان محله دخالتی ندارد. آموزش‌وپرورش بچه‌های مدارس نوکان را بی‌نظم و ناهنجار معرفی می‌کند. همچنین با تامین نکردن زیرساخت‌های لازم دانش‌آموزان برخی مقاطع را به محلات دیگر می‌فرستند که در منازعات با محلات دیگر بر انتشار برچسب‌ها دامن می‌زنند. از سوی دیگر، راننده تاکسی‌ها، مغازه‌داران، مستاجرین و زنان کوچه‌نشین چنین تصوراتی را بازتولید و بر آن صحه می‌گذارند. سرانجام این‌که در فرآیند داغ‌خوردگی نوکان صرفاً زبان و نشانه‌ها ارجحیت ندارند بلکه عمل افراد در زندگی‌روزمره نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.