نفت، کیفیت زندگی و توسعه در ایران 1390 – 1350

این مقاله کوشیده است سهم ثروت طبیعی نفت و درآمدهای حاصل از آن را بر کیفیت زندگی مردم ایران در طی سال‌های 1390 – 1350 شمسی به روش تاریخی اسنادی بررسی نماید. در رویکرد نهادگرایی دولت به عنوان نهاد مهم اثرگذار بر فرآیند توسعه مطرح می‌شود. تاثیر این نهاد به عنوان مالک انحصاری درآمد نفت بر اساس رویکرد ساختاربندی انتخاب بررسی خواهد شد. برای تاثیر پذیری حوزه اجتماع نیز از مدل کیفیت زندگی به مثابه شاخص توسعه اجتماعی استفاده شده است. این مفهوم با لحاظ کردن ابعاد جامع‌تر، اهمیت تحلیل رشد پایدار و برابر در طیف گسترده‌ای از مولفه‌ها را برای بهبود کیفیت زندگی به جای رشد کمّی شاخص‌های معیشتی رفاه نشان می‌دهد. مشخصه سیاست‌های اجتماعی دولت ایران طی  سال‌های 1390-1350، به رغم تغییر رژیم و دولت‌ها، شامل شتابزدگی و عدم فرصت برای اصلاحات نهادی، بی‌توجهی به بستر بومی، تک سویه بودن، و بی‌توجهی به پایداری است. این مسئله نشان از حک شدن مسائلی در ساختارهای ایران دارد که به طور پیوسته مشکلات را در همه حوزها از جمله حوزه رفاه و کیفیت زندگی باز تولید می‌کند.