مباحثه روشی برای تدریس در دانشگاه نگرش مردم نگارانه به آموزش مشارکتی

مقاله زیر بحثی درباره کاربرد روش ‹‹ مباحثه ›› در تدریس دانشگاهی با تکیه بر تجربه ی مردم نگارانه نگارنده است . مباحثه امروزه در دانشگاههای غرب به منزله ی راهی برای افزایش مشارکت اجتماعی دانشجویان در فرآیند آموزش است . ‹‹ رهیافت مشارکتی ›› در آموزش به رهیافت اجتماعی ویگاتسکی و پیتربرگر از علم - که علم را تولیدی اجتماعی بر می شمرد که در فرآیند تعامل و ارتباط اجتماعی بین افراد خلق می شود و اشاعه می یابد - استوار است . مباحثه همچنین نقش مهمی در رشد اصول و مبانی آموزش دموکراتیک دارد . این مقاله تلاش می کند تا نقش مباحثه را در ‹‹ موکراتیزه کردن ›› آموزش و افزایش مشارکت دانشجویان در فرآیند یادگیری تحلیل کند . مقاله از بخش های زیر تشکیل شده است : درابتدا به طرح مشکل تلقی غیر دوموکراتیک از یادگیری و تاثیر آن در اشتیاق زدایی دانشجویان به یادگیری در ایران می پردازد . بخش دوم ، تحلیلی از مباحثه و مزایای آن است . در این بخش ، پانزده امتیاز مباحثه با تکیه بر ارزش های دموکراتیک ذکر شده است . بخش سوم به تعریف مباحثه به منزله ی روش آموزش در دانشگاه می پردازد و تفاوت آن را با دیگر اشکال صحبت گروهی ، مانند گپ زدن ، گفت و گو و پرسش و پاسخ بر می شمرد . در بخش چهارم ، شرایط مباحثه بررسی شده است . بخش پنجم به روش های مباحثه اختصاص دارد . در این بخش ، نگارنده با تکیه بر تجارب شخصی در دوره دکتری انسان شناسی در دانشگاه لندن ،‌ پنج الگوی مباحثه ی دو نفره ، گروهی ، جمعی ، مباحثه ی برابر ، و مباحثه در حین سخنرانی را تشریح نموده است . بخش ششم به تحلیل انتقادی روش مباحثه در ایران می پردازد . در این بحش ، به محدودیت های روش مباحثه و پرسش هایی درباره ی میزان عملی بودن به کارگیری این روش در ایران پرداخته شده است . بخش هفتم توصیه هایی برای گسترش کاربرد روش مباحثه در دانشگاههای ایران دارد . و در پایان نیز جمع بندی از مباحث ارائه شده است .