اثر زمان و روش فرآوری بر ارزش غذایی لاشه گاماروس ( پونتوگاماروس میوتیکوس)

در این تحقیق با توجه به ارزش غذایی گاماروس‌ها به بررسی کیفیت و اجزای غذایی گاماروس پرداخته شده است. به همین منظور در این آزمایش، گاماروس های جمع آوری شده از ساحل جنوبی دریای خزر در ناحیه بندرانزلی به سه تیمار شاهد، خشک شده و فریز شده تقسیم شدند. تیمار ها در سه فاز زمانی بعد از یک هفته، دو هفته و یک ماه از نظر صفات کیفی یعنی پروتیین، چربی، خاکستر و رطوبت در آزمایش‌گاه از نظر بیوشیمیایی بررسی شدند. هر اندازه‌گیری با سه بار تکرار همراه بود. نتایج تجزیه واریانس عوامل بررسی شده نشان داد که تیمارهای مختلف، تفاوت های معنیداری در میزان پروتیین، خاکستر و رطوبت دارند، اما در مورد چربی بین اثرات متقابل زمان و نحوه نگه‌داری اختلاف معنی داری وجود نداشت. مقایسه میانگین شاخص های ارزیابی شده با آزمون دانکن نیز نشان داد که بیش‌ترین مقدار پروتیین (13/43 درصد)، بیش‌ترین مقدار چربی (78/5) و بیش‌ترین مقدار خاکستر (25/23 درصد) در نمونه خشک شده مشاهده شد. در صورتی‌که بیش‌ترین مقدار رطوبت (67/75 درصد) در نمونه شاهد اندازه گیری شد. کم‌ترین مقدار خاکستر (82/5)، کم‌ترین مقدار چربی (41/0 درصد) و کم‌ترین مقدار پروتیین (36/12 درصد) در نمونه شاهد مشاهده شد درصورتی که کم‌ترین مقدار رطوبت (52/13 درصد) در نمونه خشک شده اندازه گیری شد.