تاثیر ایندول استیک اسید بر میزان پروتیین، کربوهیدرات‌ها و تبادلات گازی در گیاه سویا تحت تنش آلومینیوم کلرید

در این پژوهش، اثرات ایندول استیک اسید بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه سویا1 تحت تنش آلومینیوم کلرید بررسی شده است. بذرها پس از استریل شدن در ظروف پتری حاوی آب مقطر کشت شدند. سپس گیاهک‌های 6 روزه به گلدان‌های حاوی شن شسته شده منتقل شدند و با محلول غذایی هوگلند در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی، دما c?25 در روز c?18 در شب) آبیاری شدند. گیاهان 20 روزه با غلظت‌های مختلف آلومینیوم کلرید (0، 50، 100، 200 و 300 میکرومولار) و ایندول استیک اسید (0، 50 و 100 میکرومولار) تیمار شدند و برداشت گیاهان 15 روز بعد انجام گرفت. گیاهان با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم، کاهش محتوای نسبی آب برگ‌ها و میزان پروتیین، قندهای محلول، کلروفیل‌های a، b، کاروتنوییدها و فتوسنتز را نشان دادند، اما میزان تنفس و نقطه جبران co2در آن‌ها افزایش یافت. با افزودن ایندول استیک اسید به محیط کشت، گیاهان کاهش بیش‌تر میزان قندهای محلول، کلروفیل‌های a، b، کاروتنوییدها و فتوسنتز و افزایش بیش‌تر دیگر عوامل را نشان دادند. هم‌چنین با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم در محیط کشت در هر دو حالت بدون اکسین و با اکسین افزایش میزان قندهای نامحلول، پرولین و مالون دی‌آلدهید مشاهده شد. با افزودن هورمون اکسین اگرچه در برخی موارد اثرات تنشی آلومینیوم افزایش یافت، اما با افزایش میزان پرولین‌ بردباری گیاه سویا را در شرایط تنش کمی تعدیل بخشید.