بررسی نگرش و عملکرد نسبت به نماز و ارتباط آن با افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1388

مقدمه: اختلالات روانی از بیماری هایی هستند که جوامع امروزی با آن موجه اند و افسردگی از شایع ترین انواع این اختلالات بوی‍ژه در میان جوانان است. با توجه به نقش مثبت عبادت و نیایش بر جنبه های مختلف زندگی انسان که در بسیاری مطالعات به آن اشاره شده است، این پژوهش با هدف تعیین نگرش و عملکرد نسبت به نماز و ارتباط آن با افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بود. جامعه پژوهش دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی کردستان بودند که از بین آنها 400 نفر بصورت تصادفی و به تناسب تعداد دانشجو در هر رشته انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسش نامه، یک پرسش نامه محقق ساخته جهت تعیین نگرش و عملکرد نسبت به نماز و پرسش نامه بک جهت تعیین میزان افسردگی واحدها بود.داده هابااستفاده ازآمارتوصیفی وتحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 5/37% از واحدهای مورد مطالعه دارای درجاتی از افسردگی (خفیف تا شدید) بودند. از نظر نگرش نسبت به نماز 71% دارای نگرش مثبت و از نظر عملکرد 5/29% دارای عملکرد خوب و بقیه عملکرد ا متوسط تا ضعیف داشتند. بین نگرش نسبت به نماز و افسردگی ارتباط معنی دار وجود داشت (03/0=p) و با نگرش مثبت میزان افسردگی کمتر بود. با بهتر شدن عملکرد نسبت به نماز شیوع افسردگی نیز کمتر بود اما تفاوت معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به شیوع نسبتاً بالای افسردگی در دانشجویان مورد مطالعه و اثرات مثبت نماز در کاهش شیوع و شدت آن لازم است علاوه بر بررسی علل و عوامل موثر در ایجاد افسردگی بین دانشجویان ، تمهیداتی را برای ترویج و تقویت انجام این فرضیه دینی فراهم نموده و توجه بیشتری به سلامت روان این قشر نمود.