بررسی تطبیقی الگوهای مشارکت بخش دولتی و خصوصی در آموزش عالی علوم پزشکی در پنج قاره

زمینه و هدف : مشارکت بخش دولتی و خصوصی علاوه بر تامین مالی پروژه به بهره‌گیری از ظرفیت‌های بخش خصوصی مانند دانش و تجربه تخصصی نیز توجه دارد. هدف این مطالعه تطبیق الگوهای مشارکت بخش دولتی و خصوصی در آموزش عالی علوم پزشکی در پنج قاره برای انتخاب مدل مناسب نظام آموزش پزشکی بود. روش بررسی: این پژوهش به بررسی تطبیقی مشارکت بخش دولتی و خصوصی آموزش عالی پرداخته است. با استفاده از کلید واژه های مرتبط با مشارکت عمومی خصوصی پایگاههای اطلاعاتی معتبر به علاوه وبسایت های دانشگاههای بزرگ در پنج قاره جستجو شد. نمونه گیری دانشگاه ها بر اساس انتخاب راهبردی، هدفمند و میزان دسترسی به اطلاعات انجام شده است. یافته ها: یکی از الگوهای خوب مشارکت استفاده از منابع بخش خصوصی برای آموزش کارآموزان در محیط کار واقعی بوده است که برای هر دو شریک دولتی و خصوصی سودآوری داشته است. شریک بخش خصوصی از نیروی کار ارزانتری برخوردار می گردد و شریک بخش دولتی در هزینه های خود صرفه جویی خواهد نمود. همچنین ارائه خدمات مشاوره ای و انتقال دانش از سوی بخش دولتی برای شریک بخش خصوصی از دیگرروشهای مشارکت بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد مشارکت بخش دولتی خصوصی در دانشگاههای علوم پزشکی با استفاده از منابع بخش خصوصی برای آموزش بالینی ظرفیتی قابل قبول باشد. به نحوی که سیاستگذاری آموزش، تنظیم مقررات مربوطه و نظارت بر کمیت و کیفیت آموزش به بخش دولتی و تامین محل یادگیری، انتقال دانش و تجربه تخصصی به بخش خصوصی محول گردد.

A Comparative Study of Public Private Partnership Models in Higher Education and Medical Sciences of Five continents

Background and objective: Publicprivate partnership reduces the project fund. Besides, it focuses on utilizing privatesector capacities such as knowledge and specialized experience. The aim of this study was to match the publicprivate partnership models in medical education in five continents to choose a suitable model for the medical education system. Methods and Materials: This study has compared the publicprivate partnership models in higher education. The valid databases and websites of major universities across five continents have been searched by proper keywords of publicprivate partnership. The sampling of universities was done based on strategic choice, purposefulness, and access to information. Results: One of the good models of the partnership was to use private sector resources to train trainees in the real work environment that has benefited both public and private partners. The private sector partner had cheaper labor and the public sector partner saved money. There were furthermore, another appropriate model was consulting and knowledge transfer services for the private sector by the public sector. Conclusion: It seems that using privatesector resources for clinical education as a publicprivate partnership in universities of medical sciences are suitable. On the other hand, the public sector lays education policy and regulation and monitors the quality and quantity of education. Correspondingly, the private sector will be responsible for providing learning space, transfer of knowledge and specialized experience.