بیمۀ مسئولیت ناشی از حوادث هسته‌ای و خسارات تحت پوشش آن

اقسام خسارات قابل مطالبه و نحوۀ جبران، از موضوعاتی است که کنوانسیونهای مسئولیت هسته‌ای به آنها پرداخته‌اند. تامین تضامین مالی مناسب به‌عنوان یکی از اصول مسئولیت مدنی هسته‌ای مهم‌ترین شیوۀ جبران خسارت است. اقبال کشورها به بیمه موجب شده است تا در کنوانسیونها مقرراتی در این زمینه وضع شود. بیمه فقط خساراتی را تحت پوشش قرار می‌دهد که در کنوانسیونهای مربوطه احصاء شده‌اند. در کنوانسیونهای متقدم صدمات جانی و مالی و در کنوانسیونهای متاخر عناوین جدیدی از خسارات هسته‌ای مانند عدم‌النفع و ضررهای اقتصادی محض قابل مطالبه دانسته شده است. در حقوق ایران به نظر می‌رسد از عمومات قواعد ضمان مانند لاضرر بتوان خسارات اقتصادی محض را قابل جبران دانست. متصدیان تاسیسات هسته‌ای براساس کنوانسیونها یا قوانین داخلی، دارای مسئولیت محدودند؛ لیکن ایران قانون خاصی در زمینۀ مسئولیت مدنی ناشی از حوادث هسته‌ای ندارد و عضو هیچ‌کدام از کنوانسیونها نیز نیست؛ لذا فقط طبق قواعد عمومی مسئولیت می‌توان عمل کرد که البته میزان مسئولیت نامحدود است؛ لذا تدوین قانون خاص و یا عضویت در کنوانسیونهای مرتبط برای بهره‌مندی از امکانات بیمه‌ای ضروری است.