الگویی برای کنترل راهبردی در شرایط گسست محیطی

تغییرات عمیق و ناگهانی محیط که از آن با عنوان گسست محیطی یاد می‌شود، از ویژگی‌های محیط است که می‌تواند دوام و بقا سازمان‌ها را با چالشی جدی روبرو سازد. با توجه به آثار عمیق گسست‌های محیطی بر عملکرد و بقا سازمان‌ها، ایجاد سیستمی برای کنترل راهبردی محیط و پایش تغییرات آن، از اهمیتی خاص برخوردار است. چنین سیستمی به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا با استفاده از ابزار و مکانیزم‌های مناسب به نحوی کارساز و فعال با دگرگونی‌های محیط رویارو شوند. تحقیق حاضر با هدف تبیین سیستم کنترل راهبردی مطلوب برای سازمان‌های ارایه خدمات مالی، در شرایط گسست محیطی به اجرا درآمده است. به این منظور ابتدا مفاهیم گسست محیط و کنترل راهبردی بررسی و سپس با استفاده از طرح تحقیق ترکیبی– اکتشافی (ترکیبی از روش‌های کمّی و کیفی) و با تکیه بر دیدگاه خبرگان، اجزا سیستم کنترل راهبردی مطلوب در شرایط گسست محیطی و نحوه ارتباط این اجزا شناسایی شد. جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات، در مرحله کیفی از روش تحلیل محتوا و در مرحله کمّی از روش ism بهره‌گیری شده است. بر پایه یافته‌های تحلیل محتوای کیفی در مجموع (15) مولفه به عنوان اجزا سیستم کنترل راهبردی شناسایی و سپس بر پایه نتایج روش ism، مولفه‌های مذکور از نظر شدت نفوذ بر یکدیگر در پنج سطح دسته‌بندی شدند.