صحت بیمه عمر در عرض عقود مستقل فقهی

بیمه عمر از عقود مستحدث رایج در زندگی پر مخاطره معاصر است و علاوه‌بر جنبه تامینی برای افراد جامعه‌، صبغه سرمایه‌گذاری نیز داشته و نیروی محرک عظیمی برای اقتصاد جامعه است. برای تصحیح شرعی و فهم احکام حقوقی عقد بیمه عمر دو رویکرد وجود دارد؛ یکی مبنای توقیفی‌بودن عقود و داشتن خاستگاه حقوقی در یک از عقود معهود فقهی و دیگری مبنای عدم‌توقیفی‌بودن عقود و سنجیدن آن با عمومات ادله صحت عقود است. بر مبنای دیدگاه عدم‌توقیفی‌بودن عقود، بیمه عمر به عنوان عقدی مستقل‌، بر عمومات و اطلاقات ادله صحت عقود عرضه می‌‌شود و در صورت مبرا بودن از موانع صحت عقود‌، می‌‌توانیم حکم به صحت آن بنماییم. برای نیل به این مهم‌، ناگزیر از رفع شبهه‌هایی مانند غرر، تعلیق و ربا در بیمه عمر و ارایه راهکارهایی برای سازگاری بیمه عمر با مبانی فقه امامیه خواهیم بود.