رابطه بین عوامل شخصیتی و عملکرد شغلی مدیران شرکت‌های بیمه

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین 5 عامل شخصیتی با عملکرد شغلی مدیران است. جامعه آماری پژوهش، مدیران و روسای شرکت‌های بیمه‌اند که نمونه‌ای به حجم 150 نفر از آنها به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار به‌کاررفته برای سنجش شخصیت، مقیاس 120 گزینه‌ای neo-ipip و برای عملکرد شغلی، مقیاس محقق‌ساخته است که این مقیاس براساس نقش‌ها و وظایف مدیریتی ساخته شده و شامل 40 گزینه است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، عملکرد شغلی، همبستگی مثبت معناداری با عامل‌های برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی، همسازی و گشودگی به تجربه و همبستگی منفی معناداری با نورزگرایی دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد، تنها پیش‌بینی‌کننده عملکرد شغلی از بین پنج عامل شخصیتی، برون‌گرایی و از بین مولفه‌های عامل برون‌گرایی، جرات‌ورزی، دوستی و معاشرتی‌بودن است. این امر می‌تواند نشان‌دهنده اهمیت و تاثیر ساختار و فرهنگ سازمان‌های ایرانی و نیاز و ضرورت بالای این عامل در شغل مدیریت باشد. به‌طورکلی نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش، به فواید کاربرد مدل پنج عامل شخصیتی در انتصاب، ارتقا و آموزش مدیران اشاره دارد.