تاملی بر روش نسبت‌خسارت برای محاسبه ذخایر خسارت‌های بیمه شخص ثالث اتومبیل

هدف: این پژوهش با هدف پیشگویی ذخیره خسارت با استفاده از رویکرد تصادفی و مقایسه آن با روش قطعی پیشنهادی در دستورالعمل روش برآورد و کنترل کفایت ذخایر فنی رشته بیمه شخص ثالث اتومبیل بیمه ‌مرکزی انجام شده است.روش‌شناسی: این پژوهش از نظر هدف توسعه‌ایکاربردی ‌از نوع مطالعات تحلیلی محسوب می‌شود. ‌از روش‌های تصادفی و قطعی جهت محاسبه ذخیره خسارت استفاده شده است. برای ارزیابی مدل، مجموعه داده‌های خسارت یک شرکت بیمه ایرانی در بازه 1390 تا 1398 درنظر گرفته شده و با استفاده از این مجموعه داده‌ها و همچنین طراحی یک الگوریتم تولید مثلث خسارت، ذخیره خسارت بر اساس مدل‌های مورد بررسی به وسیله نرم‌افزار r تحلیل گردیده است. الگوریتم تولید مثلث خسارت طراحی شده ‌قابلیت تولید مثلث خسارت دوگانه (تولید مثلث‌های تعداد و مبلغ خسارت) به‌صورت همزمان را دارد. در این مقاله، علاوه‌بر استفاده از روش‌های رایج پس‌آزمون کردن نتایج، راهکاری جهت انتخاب بهترین مدل ذخیره‌گیری بر اساس محاسبه عدم اطمینان مثلث‌های متوالی پیشنهاد شده که به بیمسنج‌ها کمک می‌کند تا بهترین روش ذخیره‌گیری را بر اساس الگوی خسارت شرکت بیمه انتخاب کنند.یافته‌ها: باتوجه به قطعی بودن مدل‌های پیشنهادی بیمه ‌مرکزی، استفاده از رویکردهای تصادفی در این مقاله مورد تاکید قرار گرفت. در رویکرد بیمه ‌مرکزی امکان محاسبه cdr و msep وجود ندارد. این دو معیار در پاسخ به عدم ‌توانگری مالی و نظارت مبتنی ‌بر ‌ریسک شرکت بیمه بسیار ارزشمند می‌باشد. همچنین، از چند روش ذخیره‌گیری استفاده شد تا نشان داده شود به چه طریق می‌توان بهترین روش را برای ذخیره‌گیری خسارت انتخاب کرد. رویکرد تصادفی پویای مورد استفاده در این مقاله موجب می‌شود که شرکت‌های بیمه بتوانند علاوه‌بر برآورد نقطه‌ای ذخیره، فاصله اطمینانی نیز برای آن تعیین کنند و بدین ترتیب سرمایه کافی جهت ایفای تعهدات خود ذخیره نمایند.نتیجه‌گیری: ‌‌روش مبتنی بر نسبت ‌خسارت اریبی زیادی دارد و نتایج ‌آن برای شرکت‌های بیمه قابل اتکا نیست. نتایج ‌شبیه‌سازی نیز موید نامناسب بودن روش مبتنی بر نسبت خسارت (دستورالعمل) می‌باشد. لذا، نمی توان یک روش ثابت و واحد را برای تمامی شرکت ها توصیه نمود و این وظیفه بیم‌سنج شرکت بیمه است که مناسب ترین روش را برای شرکت خود پیدا و به نهاد ناظر معرفی کند.

An Essay on the loss ratio method for calculating automobil third party liability insurance loss reserves

Objective: To predict loss reserve using a stochastic approach and compare it with the proposed deterministic methods in the central insurance directive of the method of estimating and controlling the adequacy of loss reserves in the field of automobile third party liability insurance.Methodology: This research is an applieddevelopment study in terms of its objectives and is considered as an analytical study. In this paper, stochastic and definite methods are used to calculate the loss reserve. To evaluate the model, a loss data set of an Iranian insurance company in the period 2011 to 2019 is considered; using this data set as well as designing a runoff triangle generation algorithm, loss reserve was analyzed based on the studied models by R software. The runoff triangle generation algorithm designed in this paper has the ability to generate a double runoff triangle (triangles of number and amount of loss) simultaneously. In this paper, in addition to using common methods of backtesting the results, a solution is proposed to select the best reserving model based on the calculation of the uncertainty of consecutive triangles.Findings: Due to the definiteness of the proposed central insurance models, the use of stochastic approaches was emphasized in this paper. In the central insurance approach, it is not possible to calculate CDR and MSEP. These two criteria are very valuable in response to the insurance company’s solvency and riskbased supervision. In this article, several loss reserve methods were used to show how the best method can be selected for loss reserve. The dynamic stochastic approach used in this paper allows insurance companies, in addition to estimating the reserve point, to determine the safe distance for it and thus save sufficient capital to fulfill their obligations.Conclusion: The results of the calculations in this paper indicate that the method based on the loss ratio is biased and the results are not reliable for insurance companies. The simulation results also confirm the inadequacy of the method based on the damage ratio. The results of the study show that it is not possible to recommend a fixed and uniform method for all companies. It is the insurance company’s duty to find the most appropriate method for its company and to introduce it to the supervisory body. JEL classification: G22, C13, C53