مبنای تعهد دارنده و بیمه‌گر خودرو در قانون بیمه اجباری شخص ثالث مصوب 1395

هدف: ‌این تحقیق با هدف یافتن نظریه مناسب برای تحلیل رابطه میان مسئولیت دارنده و بیمه‌گر در قانون بیمه اجباری ‌شخص ثالث ‌مصوب 1395 انجام شده که مسئولیت دارنده را تنها محدود به بیمه نمودن وسیله نقلیه نموده ‌و بیمه‌گر را مسئول هر نوع خسارت ناشی از وسیله نقلیه می‌داند.روش‌شناسی: این تحقیق بر اساس چگونگی به دست آوردن داده‌های مورد نیاز ‌از نوع توصیفیتحلیلی است که به روش ‌کتابخانه‌ای و بر مبنای متغیر کیفی انجام شده است.یافته‌ها: با توجه به ساختار قانون بیمه اجباری خسارات وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 1395، نمی‌توان میان مسئولیت دارنده به‌عنوان بیمه‌گذار و بیمه‌گر رابطه‌ای منطقی برقرار نمود. زیرا، در مواردی مانند بروز حادثه در اثر قوه قاهره و حوادث غیرمترقبه، ایراد خسارت توسط سارق و عدم دخالت و تقصیر دارنده یا راننده که ‌هیچ مسئولیتی جهت جبران خسارت ‌ندارد،‌ به موجب قانون بیمه‌گر مکلف به جبران خسارت است. با این حال امکان تئوریزه کردن مبنای مسئولیت بیمه‌گر وجود دارد.نتیجه‌گیری: برای یافتن رابطه میان مسئولیت دارنده و بیمه‌گر، نباید مبنای مسئولیت بیمه‌گر را مسئولیت دارنده فرض نمود. بلکه باید با تکیه بر تئوری‌هایی چون «عدالت توزیعی» و «رابطه مسئولیت بیمه‌گر با خسارات ناشی از وسیله نقلیه» حکم قانون را در راستای جبران خسارت زیان‌دیده به هر طریق حتی زمانی که دارنده مسئول نباشد، پذیرفت و رابطه تبعیت بین مسئولیت بیمه‌گذار و بیمه‌گر را مقطوع دانست.

THE BASIS of OWNER’S ANDINSURER’S OBLIGATIOIN IN 2016 COMPULSORY INSURANCE TO LOSSES TO THIRD-PARTY

Objective: This study aimed to find a properly theory to analyze the relationship between owner’s responsibility and insurer in “Compulsory insurance to losses to third parties as a result of accidents caused by vehicles act” that the owner’s responsibility is restricted merely to insure his motor vehicle and the Insurer is responsible to compensate any damages resulting from motor vehicle. Really the owner insurs the vehicle and there is no obligation to him but insurer take all other obligations and responsibilities in all cases refering to 2016 Act, even in some force majeure cases such as Acts of God or theft. Method: This study was descriptiveanalytical and was done according to library resources with qualitative variables. Finding: With regarding to the structure of “Compulsory insurance to losses to third parties as a result of accidents caused by vehicles act”, there is no reasonable relation between the responsibility of owner as insured and the insurer. As in some cases such as force majeure, damages by thief and damages which the owner or the driver has no role or fault in its occurrence, then, the owner or the driver has no liability for compensation, but the insurer shall compensate the damages upon regular basis.  Conclusion: Thus, to find out the relationship between the liability of the owner and the insurer, the responsibility of owner shall not be considered as the basis of insurer’s responsibility, but with reliance on the theories of &Distributive Justice& and &the relationship between the insurer’s responsibility and the damages resulting from vehicle& the rule of act shall be accepted to compensate damages incurred by injured party even the owner has no responsibility for compensation, i.e., we can consider the liability of the insurer instead of the liability of the owner as the basis for compensation. This is because the legislator has sought to compensate the maximum damage and this goal is not achieved by basing the liability of the owner, but the main responsibility in these accidents is the insurer’s and this responsibility has been transferred ccording to the insurance contract and the 2016 Compulsory Insurance Act. Therefore, the basis of insurer’s responsibility shall not be owner’s responsibility, and there is no subordinate relationship between the insured and the insurer in the responsibility. JEL Classification: K13, K29, K39