اثر روش های مختلف استخراج بر ویژگی های عملکردی بتاگلوکان استخراج شده از جو

ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎنﻫﺎ ﭘﻠﯽﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ وزن ﻣﻠﮑﻮﻟﯽ ﺑﺎﻻ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در دﯾﻮاره ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺨﻤﺮﻫﺎ و ﻏﻼت ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. اﻣﺎ اﺳﺘﺨﺮاج آن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺗﻮﺟﻪ دﻗﯿﻖ اﺳﺖ زﯾﺮا ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﻮاص ﻓﯿﺰﯾﮑﻮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﻋﻤﻠﮑﺮدی ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺴﺰاﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ روشﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺘﺨﺮاج ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن (روشﻫﺎی آب داغ، ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ و آﻧﺰﯾﻤﯽ) ﺑﺮ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻋﻤﻠﮑﺮدی ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه از ﺟﻮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، رﻗﻢ ﺟﻮ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﮐﺸﺎورزی ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪ و اﺳﺘﺨﺮاج ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎی آب داغ، ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ و آﻧﺰﯾﻤﯽ از ﺟﻮ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. ﺳﭙﺲ ﺑﺮﺧﯽ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﻮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﻋﻤﻠﮑﺮدی آن از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎزده اﺳﺘﺨﺮاج، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻧﮕﻬﺪاری آب، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ و ﭘﺎﯾﺪاری اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن، ﺣﻼﻟﯿﺖ و رﻧﮓ ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ (15/7 درﺻﺪ) و ﭘﺎﯾﺪاری اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن (42/23 درﺻﺪ) ، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻧﮕﻬﺪاری آب (4/19درﺻﺪ)، و ﺑﺎزده اﺳﺘﺨﺮاج (2/74 درﺻﺪ) در روش اﺳﺘﺨﺮاج ﺑﺎ آب داغ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد را دارا ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﯾﺞ آزﻣﻮن رﻧﮓ ﺳﻨﺠﯽ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﻪ روش آب داغ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ روش ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ و آﻧﺰﯾﻤﯽ از روﺷﻨﯽ (*l) ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد. اﻣﺎ ﻣﯿﺰان ﺣﻼﻟﯿﺖ در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﻪ روش ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی اﺳﺘﺨﺮاﺟﯽ ﺑﻪ دو روش دﯾﮕﺮ ﺑﻮد. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺘﺎﮔﻠﻮﮐﺎن اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﻪ روش آب داغ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده در ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﯿﻮن ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻏﺬاﻫﺎی ﻓﺮاﺳﻮدﻣﻨﺪ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﻪ روشﻫﺎی ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ و آﻧﺰﯾﻤﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ اﺳﺖ.