مقایسه ترکیبات شیمیایی وفعالیت آنتی اکسیدانی اسانس پوست پرتقال استخراج شده به دو روش سیال فوق بحرانی و تقطیر با آب

اثرات دو روش مختلف استخراج ، یعنی استخراج با روش نوین ( سیال فوق بحرانی) و استخراج با روش سنتی ( تقطیر با آب)، برعملکرد و ترکیبات شیمیایی و فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس پوست پرتقال مورد مطالعه قرار گرفت . زمان کل فرآیند در روش سنتی طولانی تر از روش نوین بوده و به طور کلی بازده اسانس حاصل از روش سیال فوق بحرانی (8.3 %) بیشتر از روش تقطیر با آب (2.5 %) بود . و ترکیبات شیمیایی اسانس های حاصل به کمک دستگاه کروماتوگرافی گازی طیف سنج جرمی (gc/ms) شناسایی و درصد ترکیبات اندازه گیری شد. طبق نتایج بدست آمده از کروماتوگرافی ،دی لیمونن که ترکیب اصلی موجود در اسانس پوست پرتقال می باشد در هر دو روش بیشترین فراوانی را نسبت به بقیه ترکیبات موجود در اسانس داشت. اما مقدار دی لیمونن در روش استخراج با تقطیر (86.58 %) بیش تر از روش سیال فوق بحرانی (69.71 %) بود. ولی طبق کروماتوگرام ، مقدار فنول در اسانس حاصل از سیال فوق بحرانی (1.49 %) بیش تر از تقطیر (0.03 %) بود که مطابق با مقایسه فنول در آزمون فولین سیوکالتو بود.سپس فعالیت ضد اکسایشی اسانس با روشهای مهار رادیکال آزاد dpph و قدرت احیاء کنندگی مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت اسانس حاصل از سیال فوق بحرانی در هر دو روش، فعالیت ضد اکسایشی بالاتری را نسبت به روش تقطیر با آب از خود نشان داد. به عبارتی کمترین مقدار ic50 (بیشترین فعالیت ضد اکسایشی) برابر با 35/98 mg/ml در روش dpph مربوط به روش استخراج با سیال فوق بحرانی بود.