استفاده از آب پنیر بعنوان محیط کشت جایگزین در تولید جلبک دونالیلا سالینا

هدف این تحقیق بررسی اثر غلظت‌های مختلف آب پنیر و محیط کشت والنه جهت تولید بیومس dunaliella salina و ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی آن بود. بدین منظور سه فاکتور شامل غلظت محیط کشت والنه (صفر تا 50 میکرولیتر)، درصد آب پنیر (صفر تا 5 درصد) و زمان گرمخانه گذاری (صفر تا 14 روز) در قالب طرح باکس بانکن شامل 17 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش درصد آب پنیر و همچنین محیط کشت والنه، تراکم سلولی افزایش یافت ولی این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود (0.05p). افزایش زمان گرمخانه گذاری باعث کاهش تراکم سلولی، کلروفیل و کاروتنوئید شد اما اختلاف معنی‌داری در میزان کلروفیل و کاروتنوئید نداشت (0.05p). با افزایش درصد آب پنیر و زمان گرمخانه گذاری تا روز 7 مقدار پروتئین افزایش معنی‌داری داشت (0.05p<). افزایش غلظت محیط کشت والنه نشان دهنده افزایش مقدار پروتئین تا روز 7 از زمان گرمخانه گذاری بود اما از روز 9 به بعد، مقدار پروتئین به مرور کاهش یافت و در روز 14 به کمترین مقدار خود رسید که این کاهش تاثیر معنی‌داری از نظر آماری نداشت (0.05