تعیین تازگی میگوی پرورشی (گونه وانامی) با استفاده از خواص فیزیکی و مکانیکی

در این مقاله تازگی و کیفیت میگوی پرورشی (وانامی) با استفاده از آزمون های مکانیکی برشی و فشاری در طی چهار مرحله نگهداری (روز اول، روز سوم، روزششم و روز نهم) با شرایط نگهداری مرسوم (°c2، در یخ) و با دو سرعت تیغه ی برش و استوانه 48 و 144 mm/min مورد بررسی قرار گرفت. از مشخصه های مورد بررسی برای آزمون برشی شامل: سفتی برشی، انرژی تسلیم، بیشینه انرژی، حداکثر نیروی برشی و انرژی کل و از مشخصه های مورد بررسی برای آزمون فشاری، انرژی کرنشی کل، انرژی برگشتی، مدول سفتی، سختی، برجهندگی، پسماند، چسبندگی و فنریت بود. از برخی ویژگی های فیزیکی شامل وزن با پوست، حجم با پوست، وزن مخصوص با پوست، وزن بدون پوست، حجم بدون پوست، وزن مخصوص بدون پوست و طول میگو نیز بهره گرفته شد. نتایج بدست آمده در طرح بلوک کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل تجزیه و تحلیل و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که متغیرهای مستقل روز، مدول سفتی در سطح 1 درصد معنی دار می باشد، همچنین پسماند و انرژی کرنشی کل در سطح 5 درصد برای روز نگهداری معنی دار است. انرژی برگشتی، فنریت و سختی گوشت تا روز ششم همواره کاهش و سپس افزایش یافت. این یافته ها نشان می دهد که تردی گوشت میگو تا روز ششم همواره کاهش می یابد. از این مطالعه چنین نتیجه گیری شد که می توان از روش های مکانیکی برای تعیین میزان تازگی میگو به خوبی بهره برد و بهترین روش برای تعیین تازگی و کیفیت استفاده از روش فشاری با شاخص مدول سفتی و سختی گوشت میگو است.