ارزیابی ویژگی‌های بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی دانه‌ی گندم تحت تاثیر دما و غلظت متفاوت گازهای اکسیژن، ازت و دی‌اکسیدکربن

گندم غله‌ای است که به صورت میانگین، یک سوم از کل محصولات دانه‌ای را تشکیل می‌دهد. در این پژوهش که برای اولین بار در ایران صورت می‌پذیرد، اثرات بوجاری (صفر و 100 درصد)، دما (20 و 40 درجه سانتی‌گراد)، مدت زمان نگهداری (2، 4، 6 و 8 هفته) و تزریق دوزهای مختلف گاز‌های دی‌اکسید‌کربن، ازت و اکسیژن (هوا، 90% n2 + 10% o2، 90%  co2 + 10% o2 و 45% co2 + 45% n2 + 10% o2) در بسته‌های نگهداری گندم، روی برخی از ویژگی‌های بیولوژیکی (افت مفید و غیرمفید)، فیزیکی (هکتولیتر و وزن هزاردانه) و شیمیایی (اسیدیته، ph و خاکستر) دانه‌ی گندم رقم n80 در استان گلستان بررسی شدند. نتایج نشان دادند، اثرت بوجاری (p<0/05) و مدت زمان نگهداری و سطوح گازی (p<0/05) تاثیر معنی‌داری بر میزان افت مفید دانه‌های گندم داشتند. همچنین میزان افت مفید دانه‌های گندم از 1.4788 درصد در بسته‌های حاوی 45% از گازهای دی‌اکسیدکربن و نیتروژن به 1.0625 درصد در بسته‌های حاوی 90% دی‌اکسید‌کربن کاهش یافت. میزان افت غیر‌مفید گندم با بالا رفتن سطوح بوجاری 93.3 % کاهش و با افزایش مدت نگهداری 84.9 % افزایش یافت. میزان وزن هکتولیتر دانه‌ی گندم با بالا رفتن سطوح بوجاری و مدت نگهداری به ترتیب معادل 0.71 درصد و 16.44 درصد افزایش یافت. وزن هزاردانه‌ی گندم با ضریب تبیین بالایی (1=r2) با بالا رفتن سطوح بوجاری افزایش یافت. اثر دما، مدت نگهداری و اثر متقابل دما مدت زمان نگهداری بر میزان ph گندم‌ معنی‌دار (p<0/05) شد. میزان خاکستر گندم با ضریب تبیین بالایی (1=r2) با افزایش مدت نگهداری افزایش یافت.