بهینه سازی نانوریزپوشانی اسید فولیک به کمک روش تاگوچی

به دلیل حساسیت اسید فولیک همانند بسیاری از ویتامین های دیگر به شرایط محیطی و عملیات فرآوری، ضروری است که توسط روش هایی با کارایی بالا نظیر میکرو/نانوانکپسولاسیون از این ویتامین محافظت شود. هدف پژوهش حاضر، پیداکردن شرایط بهینه تولید امولسیون های دوگانه پکتینکنسانتره پروتئین آب پنیر (wpc) برای نانوانکپسوله کردن اسیدفولیک ازطریق فرآیند خشک کردن پاششی بود. برای این منظور، 5 متغیر مستقل همراه با محدوده عملیاتی آنها شامل غلظت پکتین، غلظت wpc، میزان فاز پراکنده، ph و نوع سامانه سورفکتانت به عنوان متغیرهای تیمار و راندمان انکپسولاسیون (ee) به عنوان متغیر پاسخ اصلی انتخاب شدند. طرح ریزی آزمایش ها دراین مرحله به کمک روش تاگوچی صورت گرفته و 16 تیمار تعیین گردید. امولسیون های دوگانه نهایی، فرمولاسیون هایی بودند که حاوی یک نانو/میکروامولسیون داخلی متشکل از سامانه آب (دارای اسیدفولیک محلول) در روغن و یک فاز آبی بیرونی متشکل از کمپلکس بیوپلیمری پکتینwpc بودند. میانگین کلی راندمان انکپسولاسیون اسیدفولیک در این سامانه حدود 3/88 درصد در محدوده 3/82 تا 0/95 درصد بدست آمد. آنالیز اثرات اصلی با روش تاگوچی نشان داد که میزان فاز پراکنده امولسیون های دوگانه، مهمترین تیمار اثرگذار بر ee بوده (36%) و سامانه سورفکتانت دارای کمترین تاثیر (5%) بود. همچنین، نتایج این مرحله مشخص نمود که مهمترین برهم کنش بین متغیرهای مستقل با توجه به اثرگذاری بر ee، مربوط به اثر متقابل بین wpc و میزان فاز پراکنده می باشد درحالی که اثر متقابل پکتینph دارای کمترین تاثیر بود. درمجموع، شرایط بهینه عبارت بود از غلظت پکتین 1%، غلظت wpc 4%، میزان فاز پراکنده 15%، ph برابر 6 و سامانه سورفکتانت pgpr با نانوامولسیون داخلی که قادر است راندمان انکپسولاسیون اسید فولیک را به 99% برساند.