ارزیابی تاثیر استفاده از صمغ کتیرا و کربوکسی متیل سلولز بر پایداری نوشیدنی حاوی دانه ریحان

انواع آبمیوه ها از جمله نوشیدنی های پرطرفدار در جهان است ولی از لحاظ میزان محتوای فیبر فقیراند. تولید فرآورده های غذایی حاوی فیبرهای مغذی، از لحاظ افزایش خاصیت سلامتی آنها، به دلیل ناپایداری این محصولات و تاثیر نامطلوب بر خواص ظاهری آنها، به صورت چالش باقی مانده است. در این مطالعه پایداری نوشیدنی میوه ای حاوی درصدهای مختلف دانه ریحان به عنوان منبع فیبر مغذی مورد بررسی قرار گرفت که جهت پایداری دانه های ریحان از دو نوع صمغ کتیرا و کربوکسی متیل سلولز در غلظت های مختلف استفاده شد و تاثیر آنها بر میزان پایداری به وسیله آزمون های اندازه گیری پتانسیل زتا و درصد ارتفاع دانه ها، ارزیابی رفتار رئولوژیک و تغییرات رنگ نمونه ها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با وجود بالاتر بودن میزان پتانسیل زتای کربوکسی متیل سلولز و شباهت اندیس قوام هر دو هیدروکلوئید، صمغ کتیرا در پایداری و حفظ توزیع دانه ها بسیار موثرتر بود. با این وجود صمغ کتیرا باعث تیرگی رنگ نوشیدنی شد در حالیکه در نمونه های حاوی کربوکسی متیل سلولز تغییر رنگی مشاهده نشد.