مدلی برای پشتیبانی از تصمیم گیری در سیستمهای خودتطبیق

سیستم نرم افزاری خودتطبیق با حذف دخالت انسانی و جایگزینی ساختارهای حلقه بسته با ساختارهای حلقه باز قادر است به صورت برخط،‏ خود را با تغییرات زمان اجرا تطبیق دهد که در این راستا از یک فرآیند سه مرحله ای،‏ شناسایی،‏ تصمیم گیری و اجرا بهره می گیرد. با توجه به اهمیت مرحله ی تصمیم گیری در تطبیق مناسب سیستم نرم افزاری با تغییرات و با وجود ارایه مدل هایی برای تصمیم گیری،‏ هنوز توسعه سیستمهای خودتطبیق با چالش هایی روبرو است و این مدلها توانایی پشتیبانی کامل از محیط پویای کنونی را دارا نمی باشند. در این مقاله با بکارگیری مفاهیم بکار رفته در رهیافت مبتنی بر هدف،‏ مدلی برای پشتیبانی از تصمیم گیری در سیستم های خودتطبیق ارایه شده است که علاوه بر افزایش انعطاف پذیری در تصمیم گیری بعضی مفاهیم و چالش های حوزه خودتطبیقی را آدرس دهی می کند. برای ارزیابی مدل ارایه شده از یک مطالعه موردی استفاده می شود که نتایج ارزیابی بر کاهش زمان پاسخ و افزایش بارکاری دلالت دارد.