تاثیر ابهام و تشابه ساختاری محرک بصری در خلاقیت طراحی دانشجویان طرح یک معماری

فرایند طراحی مداخلۀ مداوم در تصاویر با هدف دستیابی به ایده های خلاق است. این موضوع باعث شده تا در آموزش معماری تصاویر به مثابۀ محرک بصری برای ارتقای خلاقیت دانشجویان استفاده شوند. این اتفاق نظر هست که دانشجویان نباید مستقیماً از محرک بصری برای ایدۀ طراحی استفاده کنند، در این صورت دو ویژگی می‌تواند موثر باشد، ابهام محرک و تشابه ساختاری آن با مسئلۀ طراحی. چرا که این دو ویژگی باعث می‌شود تا نتوان برداشت سطحی از محرک بصری داشت. در این مقاله اثر این دو ویژگی در خلاقیت دانشجویان بررسی می‌شود. مقایسۀ این دو موضوع مشخص خواهد کرد کدام‌یک از آن‌ها در افزایش خلاقیت موثرتر است. بر این مبنا در این پژوهش محرک مبهم و واضح را دانشجویان تجربه می‌کنند. آن‌ها همچنین تصاویری با تشابه ساختاری و  نیز سطحی را تجربه می‌کنند. برای بررسی تاثیر هر نوع از محرک بصری بر خلاقیت دانشجویان از روش تحلیل واریانس استفاده می‌شود. خلاقیت طراحی آنان بر مبنای دو عامل «ابتکار» و «تحقق پذیری» سنجش می‌شود. نتایج حاکی از آن است که تشابه ساختاری تاثیر چندانی در عامل ابتکار ندارد؛ اما ابهام تصویر در خلاقیت از طریق افزایش عامل ابتکار اثر می‌گذارد. هیچ‌کدام از انواع محرک بصری در عامل تحقق پذیری موثر نیستند.