تحلیل اجتماعى - فضایى بافت هاى فرسوده شهرى به منظور احیا و جلوگیرى از فرسودگى بیشتر (مطالعه موردى: منطقه هفده تهران)

رشد سریع جمعیت شهر تهران به دنبال تحولات اقتصادى، اجتماعى، و سیاسى شور از دهه 1340 به بعد، اشباع فضایى محدوده قانونى این شهر را تسریع کرد. نتیجتاً و با افزایش سریع قیمت زمین در این محدوده، اقشارک مدرآمد شهرى، مهاجرین، و بسیارى از فعالیتها به حاشیه شهر رانده شد. بنا بر این در ضمن ادامه توسعه افقى شهر، جزایرى از تجمع جمعیت و فعالیت در نقاط حاشیه شهر پدید آمد که وجه ممیزه آنها نسبت به نقاط درونى محدوده قانونى، ارزانى قیمت زمین و ساخ توساز بدون ضابطه و خودرو بود. ارزانى قیمت زمین و فقدان نظارت بر ساخ توسازها، از عوامل جاذب مناطق حاشیه تهران براى استقرار بیشتر کارگا هها، انبارها، و فعالی تهاى صنعتى و اسکان اقشار ک مدرآمد و آسی بپذیر اجتماعى بودند. این عوامل پای هگذار شک لگیرى و تبدیل مناطقى چون منطقه هفده تهران به مناطق پرتراکم و معض لدار شهرى از نظر اجتماع ى فضایى (نقاط مسئل هدار شهرى) بوده است. این در حالى است که ساما ندهى فضایى و پایدارى اجتماعى در مناطق شهرى کشور بیش از هر وقت، ضرورت دارد.مستقر شدن اقشار کم درآمد شهرى و مهاجرینى که به تبع وضعیت اجتماعى  اقتصادى خود، چاره اى جز اسکان در نقاط حاشیه شهر چون ناحیه مذکور نداشتند، سبب ساخت وسازهاى بدون ضابطه شد و فرسودگى آنها به دنبال تداوم فقر و ناتوانى ساکنین در بهسازى و نوسازى این مساکن و نبود تسهیلات و کمک هاى ویژه براى این منظور، زمینه مناسبى در افزایش مسائل اجتماعى را در آنها فراهم کرده است. این تحقیق با شناخت از علل فرسودگى و پیامدهاى اجتماعى فضایى ناشى از آن، با تاکید بر سیاست فقرزدایى و توانمندسازى و مشارکت براى بهبود وضعیت کالبدى فضایى محدوده تحت مطالعه پیشنهاداتى را مطرح کرده است.