ارزیابى کیفیت محیط در مجموعه هاى مسکونى اقشار کم درآمد: مورد پژوهى مجموعه هاى مسکونى مهرشهر تاکستان

کیفیت محیط مجموعه هاى مسکونى ساخته شده براى اقشار کم درآمد، همواره از مسائل چالش برانگیز بوده است. در برنامه ها و طرح هاى تهیه شده، به دلیل سیل عظیم متقاضیان و نیز محدودیت منایع و اعتبارات، غالباً اهداف کمّى دنبال شده و اهداف کیفى مهجور مانده اند. در پژوهش حاضر، میزان کیفیت محیط در نمونه اى از این مجموعه ها، که در سال هاى اخیر به میزان بالایى به بهره بردارى رسیده اند، مجموعه هاى مسکونى مهر در شهر تاکستان، سنجیده شده است. روش سنجش کیفیت محیط در این پژوهش، بر مبناى رویکرد مخاطب محور و بر اساس سنجش میزان رضایتمندى ساکنین (از طریق پرسش نامه) است، تا بتوان کیفیت محیط شکل گرفته را از منظر ادراک ذهنى افراد ساکن در آن ارزیابى کرد. تحلیل ها، که با استفاده از روش هاى آمارى، همچون تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل عاملى صورت گرفته اند، نشان دهنده نارضایتى ساکنین (5>41/2 > 1، با میانه نظرى = 3) از کیفیت محیط سکونت خود بوده است. بیشترین میزان نارضایتى از بین ساختمان ها، مجموعه ها،و شهر، معطوف به سطح مجموعه هاى مسکونى است که نشان دهنده ناسازگارى با شیوه سکونت ساکنان است. به نظر مى رسد که راهکارهایى براى ارتقاى محدوده از مجموعه به محله مى تواند منجر به ارتقاى کیفیت محیط گردد. بالا بودن میزان اهمیت متغیرهاى اجتماعى نیز موید گزاره مذکور است. در این پژوهش، تاثیر متغیرها و ویژگى هاى فردى مخاطبین بر ادراکشان نیز بررسى گردیده است. نتیجه ، و تحلیل ها نشان مى دهد که، متغیرهاى سن، میزان تحصیلات، شغل، بعد خانوار مدت حضور در مجموعه در طول روز در ادراک از کیفیت محیط تاثیرگذار بوده اند.