برآورد تابش کل خورشید روی سطح فتوولتائیک ‌های یکپارچه با ساختمان نمونه موردی شهر تهران

توجه به مبحث انرژی چه به لحاظ آلودگی و چه از نظر محدودیت منابع از موضوعات اصلی دهه های اخیر به شمار می رود و باید تا حد امکان از اتلاف انرژی جلوگیری نمود. افزایش تقاضای انرژی در کنار نگرانی های زیست محیطی، شرایط مثبتی را برای استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مطرح کرده است و همراه با پیشرفت مداوم در فناوری این منابع متخصصان به دنبال چاره اندیشی برای تولید انرژی به روش های مختلف هستند. تولید برق خورشیدی توسط فتوولتائیک ها یکی از این روش های پاک و بدون آلودگی است و انتظار می رود در آینده نزدیک نقش مهمی را در تقاضای برق و کاهش گازهای گلخانه ای ایفاء کند. ساختمان یکپارچه با فتوولتائیک نیز از راهکارهای مناسب برای نیل به این مقصود است؛ در این ساختمان ها، پنل های فتوولتائیک به عنوان بخشی از پوسته خارجی ساختمان در فرایند طراحی معماری درنظر گرفته می شوند و هدف از آنها استفاده از فضای نما و بام (با یک ترکیب رضایت بخش) برای تولید انرژی در همان جایی است که مصرف می شود. به دلیل وابستگی زیاد عملکرد پنل های فتوولتائیک به در دسترس بودن تابش خورشید در محل مورد نیاز شایسته است که معماران برای طراحی این ساختما ن ها، درک درستی از تابش خورشید و میزان کارایی پنل های فتوولتائیک داشته باشند. از اینرو در این مقاله ضمن بیان مدل های محاسبه تابش خورشید ابتدا مدل انتخابی بطور کامل معرفی و  سپس با استفاده از این مدل برای ترکیب فتوولتائیک ها با ساختمان در شهر تهران، میزان تابش دریافتی از خورشید روی سطوح مختلف تعیین شده است.  بدین ترتیب قابلیت تحلیل و مقایسه فراهم می شود و نتایج حاصل از آن می تواند راهگشای طراحی و جهت یابی مطابق با خورشید، به منظور دستیابی به بهره وری بهتر و بازدهی بیشتر از آنها باشد.