نقد جایگاه بناهای میان‌افزا در محوطه‌های تاریخی از منظر اسناد بین‌المللی

موضوع مرمت در طی تاریخ تطّور خود به موازات توسعه دانش و تجربه بشری و طی فراز و نشیب ها، به تدریج به حوزه های وسیع تری گسترش یافت. نظریه پردازی ها و شکل گیری تجارب گوناگون مرمت در جای جای جهان از قرن هیجده به بعد و به ویژه در نیمه‌ی اول قرن گذشته‌ی میلادی و در عرصه های معماری و شهرسازی، غنا و پشتوانه‌ی عظیمی را برای این دانش رقم زد. ایجاد نهادهای جهانی، تسهیل روابط بین‌الملل و شکل گیری توافقنامه های متعدد جهانی در این سده، زمینه ساز گسترش هرچه بیشتر دانش و تجربه‌ی مرمت، همگرایی، تحولات وسیع و چاره جویی مسائل مشترک در بین جوامع گردید. موضوع چگونگی شکل گیری ساختارهای جدید در محوطه های تاریخی از جمله مسائل مطرح در این اسناد جهانی بوده است. از حدود سه دهه پیش، گله از فراوانی واحدهای مخروبه در بافت های تاریخی و بلاتکلیفی مالکین در «چگونه ساختن» در ادبیات مرمت شهری کشور گزارش شده است. همین مساله در انفعال جامعه‌ی دانشگاهی، دستگاه های مسئول و مدیریت شهرهای تاریخی در سالهای اخیر به گسترش بسیار در مقیاس «پهنه های فرسوده ‌ی» تاریخی منتهی گردیده است. بیم آن می رود که تاخیر بیشتر به نفی تداوم، هویت تاریخی و جایگزینی «شهرسازی تعویضی» در این عرصه ها بیانجامد. کندوکاو اسناد جهانی شکل گرفته طی قریب هفت دهه در قرن گذشته فرصت و پشتوانه مغتنمی است که این نقطه نظرات استخراج و به کار بسته شوند. «چگونگی و معیارهای طراحی و شکل گیری بناهای میان افزا در محوطه های تاریخی از منظر اسناد بین‌المللی» سوال تحقیق حاضر است. روش علمی تحقیق بصورت تحلیل محتوا است. تعاریف پایه در زمینه‌ی نوسازی و بافت‌های تاریخی در این مقاله به علت جلوگیری از اطاله‌ی کلام و با فرض دانش پایه‌ای مخاطب متحصص حذف گردیده است. طی این روش  و به منظور تحقق اهداف پژوهش، داده‌های تحقیق مشتمل بر مواد و مفاد قطعنامه‌ها، دستورالعمل‌ها، منشورها و سایر اسناد راهبردی مربوط که در خصوص نوسازی در بافت‌های تاریخی نظرها و پیشنهادهایی در پی داشته اند، تحلیل گردیده‌اند. مطالعه‌ی این پژوهش کتابخانه ای و روش آن یافته اندوزی و با استناد به همین اسناد و توافقنامه های جهانی بوده است. براساس مطالعات اولیه، معاهدات مرتبط گزینش و تحلیل شده اند. در نهایت با تحلیل داده های گردآوری شده، طبقه بندی اسناد مذکور از منظر نفی، پذیرش و یا تشویق ساختارهای جدید در محوطه های تاریخی تدوین و با تحلیل هریک نتیجه‌گیری‌ و نتایج لازم اتخاذ گردیده است. همچنین عرضه ی وجوه مشترک، توصیه ها و راهکارهای اساسی، و ذکر کاستی های آنان، به انضمام معرفی اسناد واجد راهکارهای اجرایی همساز و همسان با نیازهای جامعه‌ی ایران از نتایج دیگر این پژوهش است.