نظام استقرار و فرم معماری و شهر سازی در توسعه پایدار

زیست و توسعه پایدار امروزه در محافل علمی جهان همواره مورد بحث و کاوش بوده و نظریات مختلفی از ابعاد گوناگون ارایه گردیده است .قطعا حفظ منابع طبیعی خدادادی ، عدم آلودگی محیط زیست ، حداقل مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از طریق تدابیر شهر سازی و معماری از موارد مهم در طراحی و ساخت مجتمع های زیستی بوده و باید مورد توجه و اجرا توسط طراحان و مجریان قرار گیرد. از جمله موارد مهم در نصمیم گیری رای ایجاد ، توسعه و ساخت مجتمع های زیستی تعیین مکان ، اندازه ، تراکم و میزان فشردگی و تناسب آن با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر آن می باشد . شهرها و ابادی های ایران در طول تاریخ به موارد فوق به صورت خاص و بسیار جالب و قابل توجه جواب داده اند که در این مقاله به آن پرداخته شده است .