مدیریت مبتنی بر مشارکت مردمی در برنامه ریزی منطقه ای

مشارکت عمومی به مفهوم نقش داشتن عموم مردم در تصمیم گیری سیاسی است، به ویژه در آن دسته از سیاس تها که به طورمستقیم بر آنان اثر خواهد گذارد؛ از این رو، فرایند صاحب نقش کردن مردم، دارای معارض در گرای شهای مرکزگرا و مرکززدا در حکومت محلی است. تجربه نشان داده است که مردم می توانند در سطحهای فراتر از محله و شهر خود نیز مشارکت موثری در تصمیم ساز یهاداشته باشند. این مقاله اولاً به بیان هم هجانبه چیستی مشارکت وشرایط برپایی نظام تصمیم گیری مبتنی بر مشارکت، شامل مفهوم،طبق هبندی و چال شهای مشارکت در منابع نظری مرتبط با کشورهای توسعه یافته غربی می پردازد؛ ثانیاً، با تحلیل طبقه بند یهای گوناگون مشارکت، نتیجه م یگیرد که هرشکل از حکومت یا هرالگوی اقتصادسیاسی دارای منظوری مشخص از مشارکت است و تنها از درج های از مشارکت که برآمده از آموز ههای آن شکل و الگو است، حمایت م یکند؛ ثالثاً، برای آشنایی با الگویی کامل از فرایند مشارکت مردمی،به خصوص در سطح منطق های، تجربه مدیریت مبتنی بر مشارکت دربرنامه ریزی منطقه ای را در دانمارک در دهه 1970 ، که در ده ههای بعد بررسی و نقد قرار شده است، معرفی میکند. این فرایند شامل مراحل برنام هریزی و نقش مشارکت مردم در هر مرحله، روش های جلب مشارکت توسط شوراها، میزان مشارکت مردم، و اثر حضور مردم بر تصمیمات برنامه پیشنهادی است. مقاله به این نتیجه میرسد که: 1( مردم م یتوانند چه در برنام ههای بلندمدت و چه در وسعت حوزه کلان شهری و منطقه ای در به وجود آمدن سناریوهای معقول و مقبول و در انتخاب گزینه بهینه تاثیر قاطع و قانع کنند های دارا باشند؛ 2( اثر بخش بودن مشارکت عمومی بستگی دارد به توانایی و روشن اندیشی مدیران حکومتی و برنامه ریزان؛ 3( در صورت وجود زمان و اطلاعات کافی، سوا لهای انتزاعی و پیچیده را نیز م یتوان به بحث گذاشت؛ 4( مشارکت م یتواند نقش واسطه در ایجاد تماس های میان مسیولان دولتی داشته باشد، که معمولاً از یکدیگر دور هستند.