نگاهی به معماری بومی سقانفارها

هدف از نگارش این مقاله تعریف نوعی خاص از معماری است که تاکنون به صورت ژرف به جامعه معماری معرفی نگردیده است. سقانفارها بناهای کاملاً چوبی و یا نیم هچوبی هستند که به صورت دو طبقه ساخته م یشوند. اینگونه معماری در طبقه اول از چهار طرف کاملاً باز و در طبقه همکف با توجه به نوع سقانفار و محل استقرار آن باز یابسته است. از سقانفارها در ماه محرم و صفر جهت عزاداریسالار شهیدان امام حسین(ع) و 72 تن از یاران باوفایش استفاده م یشود. اینگونه معماری با نگاهی مذهبی به واقعه کربلا و در خصوص شخص حضرت ابوالفضل(ع) ساخته خوانده میشود. « ابوالفضلی » م یشود که حتی به نام سقانفارها پیوند مستقیمی با تکایا دارند. غالباً سقانفارها روبه روی تکایا ساخته می شدند. در نگرش آیینی به مذهب در منطقه مازندران سقانفار نماد حضرت ابوالفضل(ع) و تکیهنماد حضرت امام حسین(ع) است. به همین دلیل تکایا محل نشستن پیران و سقانفارها محل نشستن جوانان است.نتایج حاصل از مطالعات, بررسی ها، و پژوه شها در خصوص سقانفارها نشان می دهد که، سقانفارها گون های از معماری بومی خاصه منطقه مازندران هستند و ریشه در تاریخ معماری بومی منطقه دارند.ساختار معماری سقانفارها از ساختار معماری نفارها نشات گرفته است که جز اصی لترین نمون ههای معماری بومی منطقه مازندران هستند. اینگونه معماری (سقانفارها)، با تاثیرپذیری از تحولات سیاسی وابسته به تحولات آیینی مذهب تشیع، در دوره اسلامی ایجاد شده اند. در واقع سقانفارها محصول پیوند معماری بومی منطقه مازندران (نفار)، بانگرش آیینی دین اسلام به مذهب (تشیع)، است. ساختار معماری، مبتنی بر مصالح، پیوند مستقیمی با معماری بومی دارد. از آنجا که گونه معماری سقانفارها ساختاری کاملاً چوبی دارند، میتوانند نماینده و الگوی بسیار خوبی برای تشریح گونه معماری چوبی در کل منطقه ایران باشند.روش تحقیق در این مقاله به صورت مطالع ههای میدانی و کتابخانه ای بوده است. همچنین سعی شده است تا با بررسی، مطالعه، و پژوهش ساختار معماری و ارتباط سقانفار با مذهب تشیع و فرهنگ عامه اینگونه معماری معرفی شود