ارزیابی بازیابی انطباقی ساختمان‌های متروک

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دهه‌ اخیر کنترل آلاینده‌های حاصل از صنعت ساختمان بوده است. ساختمان نیز، مانند هر محصول صنعتی دیگر، حاصل مصرف مواد اولیه و انرژی‌های تجدیدپذیر و تجدید‌ناپذیر است و افزایش ساخت‌وساز، به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه، امری اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسد. هدف در این تحقیق تعیین عوامل موثر بر بازیابی انطباقی از بناهای متروک و تاثیرات زیست‌محیطی استفاده‌ ‌مجدد از این بناها در مقابل ساخت‌و‌ساز جدید است. ازآنجاکه استفاده‌ ‌مجدد از ساختمان‌ها پتانسیل بالقوه برای همه‌ بناها نیست، بنابراین لازم است یک ابزار تصمیم‌گیری فراهم شود که بتوان، به کمک آن پتانسیل، استفاده‌ مجدد از ساختمان‌های موجود را ارزیابی کرد.بدین منظور مهم‌ترین معیارهای اثرگذار بر بازیابی انطباقی بناهای متروک از طریق مصاحبه با خبرگان و صاحب‌نظران و مطالعه‌ پیشینه‌ موضوع و مقالات معتبر حوزه‌ انرژی و پایداری، شناسایی و در هفت گروه کلی دسته‌بندی شدند. سپس به کمک عرضه‌ پرسش‌نامه به 110 نفر از متخصصان این حوزه و دریافت پاسخ آنها، میزان اثربخشی هریک از این عوامل بر روی بازیابی انطباقی از بناهای متروک تعیین گردید. نتایج مستخرج از پرسش‌نامه با آزمون‌های آماری تحلیل شد و درنهایت به کمک روش ahp وزن معیارهای تصمیم‌گیری تعیین گردید. طبق نتایج، این معیارها به‌ترتیب عوامل زیست‌محیطی، معماری‌ و شهرسازی، اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی، عملکردی، و تکنولوژی رتبه‌بندی شدند و در آخر، عامل زیست‌محیطی یکی از مصادیق توسعه‌ پایدار و اثرگذارترین عامل در بازیابی انطباقی بناهای متروک معرفی شد که به کمک آن می‌توان پتانسل و ارزش ساختمان را به‌منظور بازیابی و یا تخریب آن سنجید.

an evaluation of the adaptive reuse of abandoned buildings

controlling the contaminants caused by the building industry has been one of the most significant concerns of the last decade. like any other product, the making of a building takes raw materials and renewable and non-renewable energy, with the growth in development appearing to be inevitable particularly in the developing countries. the present research aims to determine the factors affecting the adaptive reuse of abandoned buildings, and compare the environmental impacts of reusing buildings with those of new constructions. not every building is unreservedly suitable for reuse, though, and hence the necessity of decision tools to evaluate each building’s potential for reuse. for this purpose, the key criteria for the adaptive reuse of abandoned buildings were recognised and classified into seven categories. this was done through interviewing experts and library studies in the fields of energy and sustainability. the findings were then put into a questionnaire given to 110 experts, for them to evaluate the effectiveness any of these factors. the results were then analysed and the weight of decision criteria was determined using ahp method. according to the results, the affecting criteria were ranked as follows: environmental factors, architecture and urbanism, social, economic, physical, functional, and technology. in the end, the environmental factor was recognised as the most effective in the adaptive reuse of abandoned buildings, to decide whether to reuse or demolish a building.