شهرهای کوچک و توسعه منطقه ای (مطالعه موردی: منطقه تهران)

روند رشد و گسترش شهرهای بزرگ شهرهایی با بیش از پانصد هزار نفر جمعیت درایران بسیار سریع و تمرکز گرایانه بوده و موجب پدید امدن مشکلات و تنگناهای خاص محیطی ، اقتصادی و اجتماعی شده است شکبه شهری در ایران در سطوح ملی و منطقه ای با سیر تمرکز گرایانه با گذشت زمان شاهد بیشتر شدن فاصله میان تهران و سایر شهرها به ویژه شهرهای متوسط و کوچک در ابعاد جمعیتی ، اقتصادی و اجتماعی بوده است . از این رو ، درایران از حدود دهه 50 بخشی از مطالعات شهری و منطقه ای به ارزیابی راه حل های گوناگون از جمله یافتن راهکارهایی برای تقویت و توسعه شهرهای درجه دو و سه اختصاص یافته است .این مقاله بر مبنای مطالعه وامکان سنجی کانون های کوچک از نظر جذب مازاد جمعیتی وتوانمندی اقتصادی و گسترش اشتغال بخشی منطقه ای در محدوده استان تهران تدوین شده است .