شناسایی مولفه‌های زمانی موثر در طراحی شهری حضورپذیر

زمان همواره مورد توجه نظریه پردازان معماری و شهرسازی بوده، اما بررسی ها در این زمینه با تاکید بر جنبه های زیبایی شناختی صورت گرفته است. در حالی که بی توجهی به تاثیر آن بر حضورپذیری فضاهای شهری سبب شده که انسان امروزی، تحت تاثیر ادراک ضرب آهنگ تند کلان</span>‎شهرها، تمایلی برای حضور در فضاهای شهری را نداشته باشد و به دنبال آن از تعامل کامل با محیط و سایر انسان ها در قالب برخوردهای از پیش تعیین نشده بازبماند. در این پژوهش مولفه های موثر بر حضورپذیری فضاهای شهری در بعد زمانْ شناسایی و در بستر محله حسین آباد اصفهان ارزیابی شده است. در طول پژوهش از روش های ریتم آنالیز، تحلیل چیدمان فضایی، برداشت میدانی، و مصاحبه بهره گرفته شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که فقدان تنوع و پیچیدگی در ساختار فضایی و فعالیتی، مدیریت زمانی نادرست، و منظر بصری خسته کنندهْ سبب کاهش حضورپذیری فضاهای عمومی محله شده است.