تولید فضاهای همگانی معاشرت پذیر در محله؛ بافت میانی شهر تهران

اهمیت فضاهای معاشرت‌پذیر تولیدشده از سوی مردم در برابر فضاهای از پیش طراحی و برنامه‌ریزی‌شده، نظیر پارک‌ها و کافه‌ها، در عرضه فرصت‌های جدید معاشرت و پاسخ‌دهی به مجموعه متنوعی از نیازهای مردم آشکار می‌شود. در این پژوهش کیفی، با استفاده از روش‌های مردم‌نگارانه، فضاهای معاشرت‌پذیر همگانی شناسایی و با نزدیکی بیشتر دانش جامعه‌شناسی شهری و طراحی شهری به توصیف کاراکترهای فیزیکی محیط مصنوع و حالات اجتماعی تسهیل‌کننده تعاملات اجتماعی در بستر زندگی روزمره مردم پرداخته شده است. با عنوان نمونه موردی پژوهش، خیابان اصلی محله گیشا، جایی که زندگی روزمره ساکنین با آن پیوند دارد، با قابلیت بستری برای گروه وسیعی از حالات و رفتارهای اجتماعی، مطالعه شده است. داده‌های پژوهش ابتدا با تکیه بر دستاورد‌های مشاهده مستقیم، نقشه‌های رفتاری، مشاهده مشارکتی، و سپس با مصاحبه‌های عمیق گروهی شامل چهار گروه پنج‌نفره و ده مصاحبه فردی گردآوری شده است. تحلیل‌های توصیفی از دستاوردهای این پژوهش، از شکل‌گیری فضاهای معاشرت‌پذیر در لبه‌ها، آستانه‌ها، و تجهیزات شهری در خیابان محله خبر می‌دهد و با عرضه 5 مضمون اصلی، شامل در مرکز محله بودن، جستجو در محیط، راهبرد خلاقانه، تعلیق هنجاری، و لذت تعامل با دیگران، نحوه تولید این فضاها برای کشف و مناسب‌سازی از سوی مردم تفسیر می‌شود.