ارزیابی عملکرد حرارتی و بصری پنجره در کلاس های درس در اقلیم شهر تهران

تامین شرایط محیطی مناسب برای فضاهای آموزشی، به دلیل تاثیر منفی عدم آسایش حرارتی و بصری بر یادگیری و عملکرد دانش‌آموزان، اهمیت زیادی دارد. شرایط نامناسب ناشی از گرم شدن بیش از حد فضا و یا خیرگی ناشی از تابش مستقیم خورشید می‌تواند با طراحی پنجره‌های مناسب کاهش یابد. از آنجایی که کاربران مجبور به نشستن در مکان‌های مشخص در کلاس‌های درس هستند، تحلیل‌های فضایی علاوه بر تحلیل‌های زمانی آسایش ضروری است. در این پژوهش، با بهره‌گیری از شاخص‌های فضا زمانی آسایش حرارتی و بصری پیشنهادی، اثر طراحی پنجره بر آسایش، با استفاده از شبیه‌سازی دینامیک در یک مدول کلاس درس در جهت‌گیری‌های مختلف در شرایط اقلیمی تهران، ارزیابی می‌شود. درصد پنجره، ضریب انتقال حرارت، ضریب عبور نور، ضریب دریافت تابش، و سایبان از جمله پارامترهای مورد ارزیابی در طراحی پنجره هستند. علاوه بر شاخص‌های آسایش حرارتی و بصری، میزان نیاز به انرژی برای تامین سرمایش و گرمایش در حالت‌های مختلف بررسی شده است. بر اساس نتایج، پنجره مناسب برای کلاس درس در جبهه‌های مختلف پیشنهاد می‌شود. با توجه به نتایجْ پنجره‌های با عملکرد بالا، که ضریب انتقال حرارت پایین و شیشه‌هایی با lsg بالا (ضریب دریافت تابش پایین و میزان عبور نور بالا) دارند، در همه جهاتْ آسایش حراتی فضا زمانی را با 35% پنجره تامین می‌کنند. هرچند تامین آسایش بصری در همه جهات، به‌جز شمالی، بدون بهره‌گیری از سایبان‌های مناسب، قابل دستیابی نیست. همچنین از شیشه‌های با lsg بالا زمانی به جای سایبان‌های خارجی می‌توان استفاده کرد که بهره‌گیری از آن‌ها به دلایل زییایی، سازه‌ای، و یا دید امکان ندارد.