تاثیر چگونگى هم جوارى توده و فضا در بلوک هاى ساختمانى بر رفتار حرارتى درون بنا؛ (نمونه‌ موردی مسکن رایج در تهران)

چگونگى قرارگیرى ساختمان درون ساختگاه، موضوعى است که چندین دهه توجه معماران و شهرسازان را جلب کرده است. هدف از این مطالعه، تاثیر چیدمان واحدهاى همسایگى بر میزان مصرف انرژى در داخل بنا است. در این تحقیق ساختمان ها به صورت مجزا در نظر گرفته نمى شوند، بلکه به منزله بخشى از یک بلوک شهرى و با توجه به واحدهاى همسایگى مطالعه مى شوند. در این مقاله شش حالت از بلوکهاى ساختمانى از نظر میزان مصرف انرژى سرمایشى در تابستان، انرژى گرمایشى در زمستان، و همچنین میزان انرژى لازم براى روشنایى با یکدیگر مقایسه می شوند. براى مقایسه کیفى فضاها نیز به ارزیابى میزان دسترسى به نور روز در حالات مختلف پرداخته می شود. منطقه 7 شهر تهران به علت بافت فرسوده اش و تمایل ساکنین براى نوسازى براى انجام پژوهش انتخاب گردید. به کمک نرم افزار جى آى اس مساحت، نسبت طول به عرض، و جهت گیرى زمین ها به صورت میانگین محاسبه گردید. نمودارهاى این تحلیل به کمک نرم افزار دیزاین بیلدر و انرژى پلاس به دست آمده اند. پس از بررسى هاى انجام شده، ساختمان هاى با حیاط مرکزى از لحاظ دسترسى به نور روز و میزان مصرف انرژى براى روشنایى در زمستان و تابستان بهترین گزینه هستند. این در حالى است که از دیدگاه مصرف انرژى گرمایشى و سرمایشى، نمونه هاى خطى (حالت رایج ساخت وساز در ایران) بهترین گزینه انتخاب هستند.