تفکر دوگانه و مفاهیم فضا در تئورى و عمل

مفهوم فضا در تئورى و عمل در رشته معمارى و دیگر رشته هاى طراحى محیط همیشه تحت تاثیر مفاهیم شکل گرفته و برآمده از اندیشه فلسفى و اجتماعى و به اصطلاح مفهوم سازى هاى آن ها بوده است و رشته هاى طراحى محیط همواره وام گیرنده ایده ها و مفاهیم فضایى از فلاسفه و نظریه پردازان علوم مختلف بوده اند و بر آن ها نیز اثر داشته اند. در طول تاریخ اشکال مختلف تفکر و ادراک دو گانه و به روایتى دوانگارى در خصوص فضا به شکل مفاهیم دوگانه اى بر تئورى و عمل معمارى تاثیر گذاشته است. در این مقاله با مطرح کردن برخى از این تقابل ها نتیجه گیرى مى شود که تلقى ها و تعابیر دو گانه از مفهوم فضا در معمارى ناشى از تعابیرى است که دلالت بر فضایى مطلق و انتزاعى و صرفاً کالبدى، به منظور ایجاد محصوریت، دارد. در حالى که فضا خود مفهومى پیچیده و حاصل نسبت ها و ارتباطات و فرایندهاى گوناگون و چندگانگى هاى در هم تنیده و دائماً در حال دگرگونى است و دائماً نیاز به بازنگرى از دیدگاهى جامع و چندگانه و بین رشته اى دارد.