بررسى ارتباط بین کاربرى-حمل ونقل و میزان مصرف انرژى؛ نمونه موردی: مناطق بیست و دوگانه شهرداری تهران

گسترش سریع شهرها در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم و به تبع آن، استفاده بى رویه انرژى، شهرها را با مسئله اى به نام« بحران انرژى  مواجه کرده است. در این میان حمل ونقل یکى از پرمصرف ترین بخش هاى مصرف انرژى، به خصوص انرژى هاى تجدیدناپذیر است. تکیه برتکنولوژی هاى جدید و استفاده از انرژى هاى نو، اگرچه مى تواند موثر باشد، به تنهایى نمى تواند مثمر ثمر واقع شود و مجموعى از تغییرات به منظور ایجاد تغییر الگوى شهرها براى کاهش استفاده از ماشین ضرورى مى نماید. یکى از گام هاى اساسى براى کم کردن و یا بهینه کردن مصرف انرژى، تغییر در رفتار سفر است، این تغییر مى تواند تاثیر بسزایى در تغییر مصرف انرژى در کل داشته باشد. در این بین یکى از مهم ترین عوامل تعیین کننده رفتار سفر کاربرى زمین است. از این رو این پژوهش با هدف بررسى ارتباط بین کاربرى و رفتار سفر و درنتیجه کاربرى و میزان مصرف انرژى انجام گرفته است. براى دستیابى به هدف مذکور و پس از مطالعات ادبیات جهانى، پنج مولفه از کاربرى عوامل تاثیرگذار بر کیلومتر سفر و نوع حمل ونقل و درنتیجه بر مصرف انرژى در شهر معین و استخراج شدند و براى بررسى صحت ارتباط هاى استخراج شده در نمونه موردى (شهر تهران)، از روش ها و تحلیل هاى آمارى رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره با بهره گیرى از امکانات نرم افزارى spssاستفاده شده است. یافته هاى تحقیق حاکى از تاثیرگذارى کاربرى زمین (اختلاط کاربرى، تعادل کاربرى، دسترسى به حمل ونقل، طراحى خیابان ها) برکیلومتر سفر و نوع حمل ونقل عمومى و درنتیجه بر مصرف انرژى در بخش حمل ونقل است.