سنجش چرایى دلبستگى مخاطبان به برخى مناظر و عوامل شکل دهنده آن

این نوشتار جستارى براى کشف چرایى تاثیر ژرف و ماندگار برخى مناظر بر مخاطبان است ، مناظرى که نوعى حس دلبستگى و حس پایدار و گرایش به بازگشت به آن ها شکل مى گیرد و « مکان دوستى » بسترى براى آرامش و خودشکوفایى انسان مى گردند. بر پایه پویایى رابطه انسان  منظر، حس دلبستگى شکل گرفته را مى توان گفتگویى دوسویه دانست؛ از یک سو، انسان و نیازها و خواست هاى او از منظر، از دیگر سوى، منظر با قابلیت ها، کیفیت ها و توان پاسخ گویى و آنچه با خود به ارمغان دارد. این نوشتار به صورت هم زمان وام دار بهره جستن از نظریه ها و جستجوهاى اندیشمندان در حوزه معمارى منظر، معمارى، و طراحى شهرى از دریچه روان شناسى، جامعه شناسى و فلسفه از یک سو، و بررسى مصداق هاى همخوان با نگرش در این پژوهش و گمانه زنى به اندیشه مخاطبان اصلى مناظر (مردم) از سویى دیگر است. با مدد جستن از آراى اندیشمندان و نتایج سنجش آراى افراد جامعه آمارى 160 نفرى پژوهش، کندوکاوى در شناخت مناظر و چرایى حس دلبستگى مخاطبان بدان ها و عوامل شکل دهنده این حس پى گیرى مى شود. و در واپسین گام، نتایج حاصل به گونه اى کیفى و به کمک مدل « مکان پایدار » تبیین مى گردد.