بررسى تدابیر پدیدارشناسى در نقد بناهاى معمارى (مسجد ملک، مسجد جامع کرمان)

از نگاه پدیدارشناسى درک حقیقت بر اساس جدا نبودن عین و ذهن است و هر نوع بررسى، پژوهش، و یا نقد باید با اتکا به ذهن باشد. بر این اساس در معمارى، نگرش هاى پدیدارشناختى با توجه به تجربه افراد در فضا تعریف مى شوند. هدف در این نوشتار بیان روش هاى عملى براى نقدى پدیدارشناسانه است و شامل روش هایى به منظور درک، مشاهده، و بیان آن چیزى است که تجربه مى شود.ارتباط این روش ها با ذهن این امکان را ایجاد مى کند.اصول و « توانایى هاى خود » که اولاً شخص بر اساس الگوهاى موجود در بنا را مشاهده و ثانیاً با درک بى واسطه و مستقیم آن اصول، راحت تر بتواند در طراحى هاى جدید از آن ایده ها استفاده کند. در این نوشتار، دو گروه از دانشجویان، با توجه به اهمیت شناخت و به کارگیرى ارزش هاى بناهاى تاریخى، در خلال درس مقدمات طراحى معمارى دوره کارشناسى معمارى، هرکدام یک بناى تاریخى را نقد مى کنند.آن ها بر اساس تدابیر عملى، طى چند جلسه بنا را مشاهده و سپس تحلیل مى کنند. در انتها تدابیر حاصل از این دو تجربه در قالب چهارگروه مشخص شامل: تدابیر کل، تدابیر جزء، تدابیر خاص بنا، و تدابیر مربوط به روش بیان تدوین و سپس تاثیر آن ها در نقد معمارى با توجه به الگوهاى پدیدارشناختى ارزیابى مى شوند.