اثر سمیت برخی مواد ضدانجماد نفوذپذیر و نفوذناپذیر بر جنین ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio)

آگاهی از اثر سمیت مواد ضدانجماد یکی از ضروری ترین پیش نیازها در طراحی دستورالعمل انجماد جنین ماهیان است. در این مطالعه به منظور بررسی اثر سمیت مواد ضدانجماد، جنین ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) در مراحل جنینی روخزیدگی ناقص و ضربان قلب انتخاب و برای مدت 5 دقیقه در معرض آنزیم پروناز (2 میلی گرم در میلی لیتر) قرار گرفتند. جنین های نفوذپذیر شده در سه ماده ضدانجماد نفوذپذیر شامل: دی متیل سولفوکساید، متانول و پروپیلن گلیکول در غلظت های 1 تا 4 مولار و در یک ماده ضدانجماد نفوذناپذیر، ساکارز (در غلظت های 10، 15 و 20 درصد) به مدت 5 و 15 دقیقه غوطه ور شدند. پس از آن جنین ها شسته شده و تا زمان تفریخ انکوباسیون شدند. بررسی سمیت مواد ضدانجماد از طریق محاسبه درصد تفریخ لارو صورت گرفت. نتایج نشان داد در هر دو مرحله تکاملی، درصد تفریخ با افزایش غلظت و مدت زمان در معرض گذاری به طور معنی داری کاهش یافت؛ همچنین متانول ماده ضدانجماد نفوذپذیر با کمترین سمیت بود و پس از آن پروپیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید قرار داشتند. افزایش زمان در معرض گذاری با ساکارز به ویژه در مرحله ضربان قلب به طور معنی داری منجر به کاهش درصد تفریخ شد. با پیشرفت روند تکاملی (از مرحله روخزیدگی ناقص به ضربان قلب)، حساسیت جنین ماهی کپور معمولی نسبت به مواد ضدانجماد کاهش یافت.

Toxicity of some permeable and non-permeable cryoprotectants on common carp (Cyprinus carpio) embryos

Knowledge of cryoprotectants toxicity is one of the prerequisites for the design of fish embryo cryopreservation protocols. In order to study the effects of cryoprotectants toxicity, common carp (Cyprinus carpio) embryos at halfepiboly and heartbeat stages were selected and exposed to pronase E, type XIV of Streptomyces griseus, (2 mg/ml in Ringer solution) for 5 min. Permeabilized embryos were immersed in: three permeable cryoprotectants, dimethyl sulfoxide (DMSO), methanol (MeOH) and propylene glycol (PG) in concentrations ranging from 1 to 4 M; and one nonpermeable cryoprotectant, sucrose (in concentrations of 10%, 15% and 20%) for 5 and 15 min. After these treatments, the embryos were washed and incubated until hatched. The toxicity of the cryoprotectant was assessed by the hatching rate. The results showed that there was a significant decrease of hatching rate in both developmental stages with increased concentration and duration of exposure. In addition, MeOH was the least toxic permeable cryoprotectant, followed by PG and DMSO. Prolonged exposure to sucrose significantly reduced hatching rate, especially at the heartbeat stage. With the increasing of the embryonic development (from halfepiboly to heartbeat stage) sensitivity to cryoprotectants were decreased.