مطالعه اثرات مزمن نانو ذرات نقره بر رشد، بازماندگی و ویژگی‌ های تولید مثلی آرتمیای دریاچه ارومیه (artemia urmiana)

فناوری نانو و مخاطرات محیط زیستی آن بویژه برای آبزیان به شکل روز افزونی در حال گسترش است. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نانوذره نقره بر میزان رشد و بازماندگی artemia urmiana اجرا شد. این پژوهش در قالب 5 تیمار شامل، گروه شاهد، 001/0، 01/0، 1/0و 1 میلی گرم بر لیتر نانوذره نقره در 4 تکرار انجام شد. بدین منظور تعداد 500 ناپلی تازه از تخم خارج شده پس از شمارش و انتقال به ظروف پرورش یک لیتری در معرض غلظت های مختلفی از نانو ذره پرورش یافتند. طی دوره پرورش از جلبک تک سلولی dunaliella tertiolecta و مخمر نانوایی برای تغذیه آرتمیاها استفاده گردید. در طول دوره آزمایش میزان رشد و بازماندگی آرتمیاها در روزهای 8، 11، 17، 20 و 23 مورد بررسی قرار گرفت. آرتمیاها بعد از بلوغ به انکوباتورها و محیطی عاری از نانوذرات انتقال داده شدند. ویژگی های تولید مثلی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل بیانگر این بود که با افزایش غلظت نانوذرات نقره و با گذر زمان، میزان بازماندگی کاهش و میزان رشد افزایش یافت (05/0> p). ویژگی های تولید مثلی نظیر تعداد کل زاده ها، تعداد زاده ها در هر روز، تعداد زاده ها در هر بار تولید مثل و طول عمر آرتمیا در تیمار 1 میلی گرم بر لیتر نانوذره نقره کمترین بود (05/0> p). بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که ورود نانو ذرات نقره به بوم سازگان های طبیعی a. urmiana می تواند بر چرخه تولید مثلی آن تاثیر گذاشته و موجب کاهش بازماندگی و توان تولید مثل آن گردد.