بررسی و شناسایی انگل های میگوی پرورشی Penaeus indicus در منطقه گواتر چابهار

این بررسی برای یافتن انگلها در بافتهای مختلف میگوی پرورشی سفید هندی p.indicus و همچنین بررسی شیوع این انگلها در بعضی از قسمتهای بدن میگو مانند ابشش ، پای شنا،‌ روده ، هپاتوپانکراس و عضله بود در این بررسی از 3 مزرعه از هر مزرعه 3 استخر (مجموعا 9 استخر) از تیرماه تا مهرماه 1382 در منطقه گواتر که در استان سیستان و بلوچستان واقع شده نمونه برداری انجام گرفت نمونه برداری 15 روز یکبار انجام شد در مجموع 330 میگو بررسی شد . طی 45 روز اول نمونه ها از سینی غذادهی و در ماههای بعد توسط تور پرتابی برداشته شدند . هر بار پنج زنده از هر استخر به آزمایشگاه مرکز تحقیقات شیلانی آبهای دور چابهار منتقل شد.از آبششها پاهای شنا (جفت پای دوم)، روده ،‌هپاتونکرانس و عضله (در صورت داشتن ضایعه بر روی پوسته) لازم مرطوب تهیه شد سپس نمونه های تهیه شده در زیر میکروسکوپ جهت شناسایی انگل بررسی شدند .بیشترین شیوع متعلق به 4 گروه از مژه داران تک یاخته بترتیب شامل زئوتامنیوم ، اپیستیلیس ، ورتیسلا و آسناتا بود هیچگونه کرم انگلی از ترماتودها نماتودها سستودها همچنین هیچگونه تک یاخته دستگاه گوارش مانند گرگرین ها در میگوهای پرورشی مشاهده نگردید طی این تحقیق که در دوره پرروش انجام گرفت شیوع تیک یاخته های اپی کمنسال افزایش یافت ، بطوریکه کمترین شیوع در نیمه اول تیر ( صفر درصد ) و بشترین شیوع در نیمه اول مهرماه ( 86 درصد ) بود و در میان تک یاخته ها شناسایی شه زئوتامنیوم بیشترین فراوانی را داشت و بیشتر روی پاهای شنای میگو دیده شد.