پویایی‌شناسی جمعیت میگوهای غالب در منطقه شمال غربی جزیره قشم

منطقه چاهو شرقی واقع در شمال غربی جزیره قشم به لحاظ نزدیکی با خوریات پوشیده از جنگل‌های حرا، همواره به عنوان یکی از مناطق مهم در مسیر مهاجرت میگوهای تجاری استان هرمزگان به شمار میرود. این پژوهش به منظور بررسی ساختارجمعیتی و ارزیابی ذخایر میگوهای غالب در آبهای شمال غربی جزیره قشم به مدت 16 ماه از اسفند 1387 تا خرداد 1389 توسط یک فروند شناور محلی به روش مساحت جاروب شده (swept area ) صورت گرفت. توزیع فراوانی طول کاراپاس ماهانه میگوهای موزی (fenneropenaeus merguiensis)، سرتیز (سفید درشت) (metapenaeus affinis)، استبنجی (سفید ریز) (metapenaeus stebbingi و خنجری (parapenaeopsis stylifera) نشان داد اگرچه میانگین کاراپاس این میگوها از دی تا فروردین سیر صعودی داشته است اما میگوهای جوان در تمام طول سال جمعیت غالبی داشته‌اند. ضریب رشد سالانه (k) و طول کاراپاس مجانب (cl?) برای جنس‌های نر و ماده میگو موزی بترتیب برابر با (1/1 و 31 میلیمتر) و (5/1و 44 میلیمتر)، برای میگو سرتیز (2/1و 31 میلیمتر) و (3/1و 36 میلیمتر)، برای میگو استبنجی (1 و 5/18 میلیمتر) و (1/1و 28 میلیمتر) و برای میگو خنجری (1/1 و 5/18 میلیمتر) و (2/1و 5/27 میلیمتر) برآورد گردید. پیراسنجه‌های مرگ و میر برآورد شده برای جنس‌های نر و ماده میگوها دارای دامنه‌های متفاوتی بودند بطوریکه این مقادیر برای مرگ و میر کل 54/4– 36/2، مرگ و میر طبیعی 12/2– 83/1 و برای مرگ و میر صیادی معادل 50/2– 24/0 بود. در بررسی پیراسنجه‌های مرگ و میر برآورد شده مشخص گردید که مرگ و میر در برخی از گونه‌ها در جنس نر بیشتر از جنس ماده بود و در برخی برعکس. همچنین شاخص ضریب بهره‌برداری نشان داد که به استثنای میگوی سرتیز که تقریباٌ برابر تعییین گردید، میزان بهره‌برداری برای جنس ماده بیشتر از جنس نر بود. در این تحقیق، بررسی میزان توده زنده میگوهای نامبرده همراه با میگوهای ببری سبز و سفید هندی نیز نشان داد که بیشترین میزان توده زنده و ترکیب صید مربوط به گونه‌های سفید (سرتیز) و خنجری و کمترین آن مربوط به گونه سفید هندی می‌باشد. همچنین این بررسی نشان داد که میزان توده زنده میگوها در مرداد ماه به بیشترین میزان خود رسیده است.