جایگزینی غذای زنده با غذای فرموله در رشد و بازماندگی لارو میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei)

جایگزینی غذاهای زنده در مراحل لاروی آبزیان با جیره‌های فرموله بخصوص در لارو میگو نه تنها بدلیل راحتی تغذیه، بلکه از بعد اقتصادی نیز بسیار حایز اهمیت است. با این هدف، در این مطالعه، تراکم یکصد لارو میگوی پا سفید در لیتر طی 9 تیمار غذایی هر یک با سه تکرار درتانک‌های 20 لیتری که با 10 لیتر آب شور 30 درصد آبگیری و توسط یک سنگ هوادهی شده بودند، پرورش داده شدند. غذادهی بصورت چهار بار در روز و با استفاده از غذاهای زنده ریزجلبک (cheatoceros gracilis) و ناپلیوس آرتمیا، غذای مصنوعی ( دست ساز و وارداتی) و ترکیبات مختلف آنها انجام گرفت. نتایج حاصله نشان داد که میانگین افزایش وزن و درصد بازماندگی در تیمارهای تغذیه ترکیبی از وضعیت مطلوبتری نسبت به تیمارهای غیر ترکیبی برخوردار بودند و تغذیه از غذای دست‌ساز یا وارداتی در کل دوره پرورش، موجب تلفات شدید لاروها گردید. همچنین مشخص شد که در صورت استفاده از غذای زنده در مرحله زوآ، امکان استفاده از 100 درصد غذای مصنوعی آزمایشی در مرحله مایسیس تا پست لارو در مورد این میگو وجود ندارد بطوریکه باعث تنزل معنی‌دار در شاخص‌های رشد نسبت به سایر تیمارها می شود. در مجموع می‌توان اظهار داشت که جایگزینی بخشی از غذای زنده با غذای مصنوعی طی مراحل لاروی بدون تاثیر منفی بر شاخص‌های رشد و بازماندگی امکان‌پذیر است و در این خصوص غذای دست‌ساز با فرمول ارایه شده نسبت به غذای وارداتی مطلوبتر بوده و می‌توان بطور اقتصادی از آن بصورت توام با غذاهای زنده، برای تغذیه مراحل لاروی میگو پاسفید استفاده نمود.