بررسی تنوع ژنتیکی میگوی سفید (Metapenaeus affinis) درسواحل خلیج فارس (استان خوزستان) با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره ای

به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت های میگوی سفید (metapenaeus affinis) در سواحل خلیج فارس با استفاده از روش ریزماهواره، 60 نمونه از بافت عضله شنای میگو، از مناطق بحرکان و لیفه -بوسیف استان خوزستان در پاییز 1386 جمعآوری شد. dna ژنومی نمونهها به روش استات آمونیوم استخراج و سپس کمیت و کیفیت dna استخراج شده با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و الکتروفورز ژل آگارز 1 درصد تعیین شد. واکنش pcr با استفاده از 5 جفت آغازگر ریزماهواره انجام گرفت. محصول pcr با استفاده از ژل پلی آکریل آمید 8 درصد الکتروفورز و با رنگ آمیزی نیترات نقره مشاهده گردید. مقدار فراوانی آللی، تعداد آلل‌های واقعی و موثر، هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار، میزان شباهت و فاصله ژنتیکی، تعادل هاردی- واینبرگ، مقادیر fst وrst و جریان ژنی براساس آزمون amova با استفاده از نرم افزار ژنتیکی gene alex وpop gene محاسبه گردید. نتایج بدست آمده از این بررسی نشان داد که هر 5 جایگاه ریزماهواره‌ای بررسی شده پلی مورف بودند. میانگین تعداد آلل مشاهده شده و موثر بترتیب 7 و 7/3 بود و میانگین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار بترتیب 27/0 و 66/0محاسبه شد. در بررسی تعادل هاردی- واینبرگ مناطق بحرکان و لیفه -بوسیف در تمامی جایگاه‌های مورد بررسی خارج از تعادل هاردی- واینبرگ بودند. براساس تست amova میزان fst وrst و جریان ژنی(nm) بین مناطق مورد بررسی بترتیب 107/0، 372/0 و 092/2 بود. بیشترین فاصله ژنتیکی بین مناطق نمونه‌برداری شده، 561/0 و کمترین شباهت ژنتیکی 571/0 بود. با توجه به نتایج بدست آمده و وجود تفاوت ژنتیکی بین نمونه‌ها، می‌توان عنوان نمود که جمعیت واحدی از میگوی سفید در مناطق مورد بررسی وجود نداشته و بطور کلی دو گروه ژنتیکی متفاوت در مناطق بحرکان و لیفه- بوسیف زیست می‌کنند.