اثر سطوح مختلف نوکلیوتید جیره بر ترکیب لاشه ماهی هامور معمولیEpinephelus Coioides )

با توجه به اهمیت مطالعات مربوط به امکان سازگاری و توسعه پرورش ماهیان دریایی با ارزش نظیر هامور معمولی در کشور و نیز نقش مستقیم نوکلیوتیدها بعنوان عوامل تاثیرگذار بر ترکیب شیمیایی بدن در این گونه ارزشمند، پژوهش حاضر در تابستان سال 1387 در کارگاه تکثیر میگوی پارس آبزیستان استان بوشهر به مدت 10 هفته (شامل 2 هفته سازگاری و 8 هفته پرورش) انجام پذیرفت. اثر نوکلیوتید جیره در 5 سطح غذایی صفر، 15/0، 25/0، 35/0 و 5/0 درصد از جیره بر ترکیب عضله بچه ماهی هامور معمولی (epinephelus coioides) با میانگین (± انحراف استاندارد) 29/0±70/10 گرم وزن آغازین در مخازن 300 لیتری با تراکم ذخیره‌سازی 15 عدد ماهی با سه تکرار در هر تیمار انجام شد. در ارتباط با ترکیب عضله، حداکثر میزان پروتیین در تیمار 15/0 درصد و حداکثر میزان چربی در تیمارهای 15/0 و 25/0 درصد مشاهده شد که اختلاف معنی داری با گروه شاهد داشتند. حداقل و حداکثر میزان خاکستر نیز بترتیب در تیمارهای 15/0 و 35/0 درصد مشاهده گردید. در مورد میزان خاکستر بین تیمارهای 15/0 ، 25/0 و 35/0 درصد با گروه کنترل نیز اختلاف معنی‌داری مشاهده شد. همچنین تیمار 35/0 بالاترین میزان رطوبت را دارا بود و بهترین کیفیت لاشه در تیمار 15/0 درصد بدست آمد. نتایج حاصل مبین آن است که نوکلیوتید جیره در شرایط پرورش ماهیان دریایی نظیر بچه ماهی هامور معمولی نیز دارای اثرات مثبت بر ترکیب شیمیایی عضله می‌باشد بطوریکه این نقش درخصوص سطوح پروتین عضله بطور ویژه در سطح 15/0 درصد ملاحظه گردید.