اثرات دفعات غذادهی بر رشد، بازماندگی و کیفیت آب حوضچه‏های پرورش میگوی سفید هندی (Penaeus indicus)

اثر دفعات غذادهی بر عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذایی و بازماندگی پست‏ لاروهای میگوی سفید هندی (p. indicus) در مدت 56 روز مطالعه و بررسی شد. مطالعه در 16 تانک فایبرگلاس مجهز به سیستم چرخشی آب توسط هوادهی با 4 تکرار برای هر تیمار انجام شد. بیست پست‏ لارو با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی 02/0±56/1 گرم بصورت دستی شمارش و در هر تانک ذخیره شدند و بترتیب با 2، 4، 6 و 8 بار در روز غذادهی شدند. میانگین (± انحراف استاندارد) وزن نهایی بدن بطور معنی‏داری در تیمارهای 2 و 4 بار غذادهی (بترتیب 08/0±76/5 و 15/0±96/5 گرم) نسبت به تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی در روز (به ترتیب 16/0±54/8 و 19/0±31/8 گرم) کمتر بود (05/0p < ). اختلاف معنی‏داری در ضریب تبدیل غذایی تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی با دیگر تیمارها وجود داشت (05/0p < ). بهترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار 6 بار غذادهی در روز بدست آمد. میزان نرخ رشد ویژه (sgr) میگوهای 6 بار غذادهی شده در روز بطور معنی‏داری (05/0 > p) نسبت به میگوهای تغذیه شده با دیگر رژیم‏های غذادهی بالاتر بود (04/0±03/3 درصد)، در حالی که میگوهای 8 بار غذادهی شده sgr بیشتری را (05/0±95/2 درصد) نسبت به میگوهای 2 (06/0±36/2 درصد) و 4 بار غذادهی در روز (11/0±39/2 درصد) دارا بودند. میزان بازماندگی بطور معنی‏داری متفاوت بود (05/0p < ). بهترین میزان بازماندگی از تیمار 6 بار غذادهی بدست آمد. پارامترهای کیفیت آب (شوری، اکسیژن محلول، دما) در بین تیمارها اختلافی نداشتند (05/0p < )، اگرچه، برخی پارامترهای کیفیت آب (آمونیوم، نیترات، نیتریت، فسفات و ph) بطور معنی‏داری در بین تیمارها متفاوت بودند (05/0p < ). نتایج نشان دادند که غذادهی میگوی سفید هندی بیش از 4 بار در روز مفید می‏باشد.