بررسی اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخص‌های رشد، بازماندگی، کیفیت لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهی نورس کلمه (Rutilus rutilus)

در این تحقیق اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر شاخص‌های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهیان نورس کلمه (rutilu rutilus) بررسی شد. بچه ماهی‌ها با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی 03/0±67/0 گرم از استخرهای مرکز سیجوال استان گلستان تامین و با تراکم 100 عدد در تشت‌هایی با حجم تقریبی60 لیتر ذخیره‌سازی و پس از سازگاری، به مدت 7 هفته با جیره‌های آزمایشی حاوی 0 (شاهد)، 1، 2 و 3 درصد پربیوتیک الیگوفروکتوز تغذیه شدند (4 تیمار و 3 تکرار). در انتهای (هفته هفتم) دوره شاخص‌های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، بازماندگی، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی، پروتیین خام) و همچنین مقاومت بچه ماهی‌ها در برابر تنش شوری بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بچه ماهیان تغذیه شده با پربیوتیک وضعیت بهتری از نظر شاخص‌های رشد شامل وزن نهایی، نرخ رشد ویژه بیشتر، فاکتور وضعیت بهتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمار شاهد داشتند. وزن نهایی و نرخ رشد ویژه در بچه ماهی‌های تیمار 2 درصد الیگوفروکتوز بطور معنی‌داری بیشتر از تیمار 1 درصد الیگوفروکتوز و شاهد بود. از نظر میزان افزایش وزن و شاخص وضعیت تفاوتی بین تیمارهای پربیوتیکی مشاهده نشد. بررسی ترکیب شیمیایی لاشه تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نشان نداد. پربیوتیک بطور چشمگیری مقاومت بچه ماهی‌های کلمه را در برابر تنش شوری افزایش داد و بیشترین میزان بازماندگی در تیمار الیگوفروکتوز 3 درصد مشاهده شد.