بررسی میزان آلودگی میکروبی آبهای سطحی رودخانه گرگر بر اساس استانداردهای جهانی

رودخانه گرگر شاخه شرقی رودخانه کارون است که در شمال شهر شوشتر توسط بند میزان از شاخه غربی آن یعنی شطیط جدا می‌شود و با طی مسافتی حدود 78 کیلومتر مجدداً به شاخه شطیط و دز پیوسته و کارون بزرگ را تشکیل می‌‌دهد. این رودخانه ضمن تامین آب شرب شهرستان شوشتر، هفتگل و بخشی از رامهرمز و روستاهای آن در زمره یکی از قطب‌‌های بزرگ پرورش ماهی استان بشمار می‌‌آید. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آلودگی میکروبی آب رودخانه گرگر، مقایسه آلودگی میکروبی در ایستگاه‌‌های بالادست و پایین دست رودخانه و همچنین مقایسه با استانداردهای epa جهت تعیین کاربری‌‌های مختلف، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 6 ایستگاه در طول رودخانه نمونه‌‌برداری به صورت ماهانه به‌‌ مدت یکسال صورت گرفت و شاخص‌‌های میکروبی شامل تعداد کل باکتری، تعداد کل کلی‌‌فرم و تعداد کلی‌‌فرم مدفوعی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان در هر 3 شاخص میکروبی را ایستگاه 2 بعد از محل تخلیه فاضلاب شهر شوشتر (بترتیب با cfu/ml 103 × 15.24، mpn/100ml 68181.82 و mpn/100ml 3380.91) کمترین میزان را ایستگاه 1 در بالادست رودخانه (بترتیب باcfu/ml 103 × 2.8، mpn/100ml 2627.27 و mpn/100ml 1062.73) دارد. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که شاخص‌‌های میکروبی با توجه به تغییرات فصلی، زمان و مکان نمونه‌‌برداری متفاوت بوده و همچنین از نظر کیفی آب رودخانه گرگر در سطح پایینی بوده است و جهت مصارف انسانی مناسب نمی‌‌باشد.

Evaluation of bacterial contamination of surface waters of the Gargar River based on global standards

The Gargar River is the eastern brunch of the Karoon River, which is separated in north of Shoushtar by regulatory dam (Bandmizan) from its western branch, Shotaeit, and is about 78 km later, join to the Shotaeit and Dez and create the big Karoon. This river, while supplying drinking water to Shoshtar, Haftgel, and part of Ramhormoz and its villages, is one of the great poles of the province's fish culture. The aim of this study was to evaluate the microbial quality of surface waters of the Gargar River, compare the microbial contamination at upstream and downstream stations as well as comparisons with EPA standards to determine different uses. For this purpose, 6 stations were selected and sampling was conducted monthly within one year and microbial indices including total bacterial count, total coliform count and fecal coliform count were evaluated. The results showed that maximum of the 3 microbial indicators was at the station 2, after the sewage discharge of Shushtar (respectively 15.24 ×103 CFU/mL, 68181.82, 3380.91MPN/100mL) and the minimum value was at the station 1 at the upstream river (respectively 2.8 ×103 CFU/mL, 2627.27, 1062.73MPN/100mL). The microbial indices varied depending on seasonal variation, sampling time and location and the final results of this study showed that the water quality of river is inferior and not suitable for human use.