بررسی فلور قارچی میگوی سفید هندی(Penaeus Indicus) پرورشی آبادان

توسعه پرورش صنعتی و متراکم میگوهای خانواده penaeidae با ظهور بیماریهای عفونی و غیر عفونی همواره همراه بوده است . بسیاری از بیماریهای مهم این خانواده توسط موجوداتی که عضوی از فلور طبیعی میگو هستند بروز می کنند . در این مطالعه در طول ماههای تیر لغایت آبان 1377 ، از پنج مزرعه پرورش میگوی خوزستان در قفاس آبادان نمونه گیری انجام گردید . در این مزارع چندین استخر از هر مزرعه دو تا 5 استخر بطور تصادفی انتخاب شدند . میگوهای این استخرها در وضعیتی مطلوب از لحاظ بهداشتی و عدم حضور بیماری های خاص بسر می بردند. از این استخرها بطور مستمر ، ماهانه یکبار و در هر دفعه حداقل پنج میگو جمع آوری گردید و به آزمایشگاه بیماریهای آبزیان مرکز تحقیقات شیلاتی استان خوزستان در اهواز منتقل و در آنجا کشت اولیه اندامهای مختلف میگوهای زنده کوتیکول ، هپاتوپانکراس ، همولنف و آبشش انجام پذیرفت . برای ادامه بررسی ها ، نمونه ها به آزمایشگاه قارچ شناسی از اندامهای مختلف میگوها جداسازی و شناسایی گردیدند . بیشترین تعدا گونه های قارچی 19 گونه از هپاتوپانکرانس و کمترین تعداد 12 گونه از همولنف جداسازی گردید . بالاترین تراکم قارچی 83 درصد مربوط به گونه aspergillus niger بود . بیشترین تعداد گونه های قارچی جدا شده در ماه مهر به ثبت رسید . در میان قارچهای شناسایی شده نمونه های بیماریزای آن که تا کنون از سر تا سر دنیا گزارش شده است مشاهده نگردید .